Ὁ ἀείμνηστος Ρένος Ἀποστολίδης εἶχε ἐκδώσει παλιότερα ἕνα βιβλίο μὲ λευκὲς σελίδες, τὸ ὁποῖο ἔφερε τὸν διόλου κολακευτικὸν τίτλο: «Ὅλα ὅσα γνωρίζουν οἱ Νεοέλληνες γιὰ τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες». Οἱ πρωτοφανεῖς καταστάσεις, στὶς ὁποῖες ρίχτηκε τὰ τελευταῖα ἔτη, ὡς βορὰ στὰ θηρία, ὄχι μόνο ὁ Ἑλληνισμὸς ἀλλὰ ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα, κάνουν τὴν ἀνάγκη γιὰ μία νέα Ἀναγέννηση ὅρον ἐπιβίωσης πιά. Εἶναι καιρός, λοιπόν, οἱ ἄμεσοι ἀποδέκτες, ἐμεῖς, τοῦ πνευματικοῦ θησαυροῦ τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδας, ν’ ἀρχίσουμε νὰ γράφουμε λίγο-λίγο αὐτὲς τὶς λευκὲς σελίδες, ἀφοῦ προηγουμένως ἐντρυφήσουμε στὶς χρυσὲς σελίδες τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γραμματείας, ἡ ὁποία, δυστυχῶς, τελεῖ ὑπὸ καθεστὼς καραντίνας πολὺ πρὶν ἐνσκήψει ἡ διαβόητη πανδημία, καὶ ὡς ἐκ τούτου μᾶς ἀπαγόρευσαν κάθε ἐπαφὴ μαζί της, γιὰ τὸ …καλό μας βεβαίως-βεβαίως!