«Όνειρο σήμερα την αυγή. Ήμουν στη Σκάλα μπροστά στο σπίτι μας, στο μουράγιο. Σκοτεινός καιρός και δεν αισθανόμουνα γύρω καμιά ανθρώπινη παρουσία. Έβλεπα το βαποράκι που έκανε πίσω για να γυρίσει κατά το νησί του Αι-Γιάννη. Θα ήταν μία ή δύο το μεσημέρι, η συνηθισμένη ώρα. Είχα μια απροσδιόριστη ανησυχία, όπως όταν γυρεύεις κάτι που σου λείπει. Θυμάμαι καλά τα χρώματα, το σκεπασμένο ουρανό, τον αφρό που έκανε το βαποράκι χτυπώντας το κύμα. Τον ήλιο που τη φώτιζε μπορούσες να τον ξεκρεμάσεις και να τον βάλεις στο δισάκι σου» 

Με τον παραπάνω τρόπο περιγράφει ο νομπελίστας ποιητής, Γιώργος Σεφέρης, το λιμάνι και την πόλη των Βουρλών της Μικράς Ασίας. Μιας πόλης με ένδοξο παρελθόν και ιστορία, στα οποία έρχεται να ρίξει φώς η νέα έκδοση του ΙΔΙΣΜΕ με την δημοσίευση ενός σπάνιου πρωτογενούς αρχειακού υλικού του 1905. Πρόκειται για την προσωπική καταγραφή του δημοδιδάσκαλου Κλήμη Ιατρίδη, μια «τομογραφία» των Βουρλών, που στις αρχές του 20ου αιώνα αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα του ελληνισμού της καθ’ημάς Ανατολής. Με την ουσιαστική και διεισδητική ματιά του Ιατρίδη, αλλά και με αδημοσίευτο φωτογραφικό υλικό η Μονογραφία Βουρλών αποτελεί ένα σπουδαίο ανάγνωσμα τόσο για τους ιστορικούς – μελετητές της περιόδου, όσο και για όλους εκείνους που αναζητούν μέσα στα χνάρια του παρελθόντος την ολοκληρωμένη καθημερινότητα των Βουρλιωτών των αρχών του 20ου αιώνα.