Η ποιητική συλλογή τού Γιάννη Πανούση με τίτλο «το πλοίο δεν έπιασε λιμάνι» αποτελεί διάλογο του δημιουργού με το παρελθόν· παρελθόν, το οποίο εισχωρεί στο παρόν και το οριοθετεί. Κάθε ποίημα της συλλογής εκφράζει πτυχές τής συνολικής δυσαρέσκειας του δρώντος υποκειμένου προς τα πρόσωπα και τα γεγονότα με τα οποία συνομίλησε, κατά τη διάρκεια εξέλιξης των συναισθημάτων, των προθέσεων και των επιθυμιών. Καταλήγει σε έναν απολογισμό, μέσω του οποίου ξεδιπλώνονται πτυχές τής ατομικής και συλλογικής ιστορίας. Πτυχές, απ’ τις οποίες οι στιγμές που εμφανίζονται ως εικόνες απώλειας και ήττας πληθαίνουν και μεταμορφώνουν τον λόγο σε δριμύ κατηγορώ. Η ποιητική συλλογή γνωρίζει διακυμάνσεις τού λόγου, με έντονο το παιχνίδι των νοηματικών αντιθέσεων και των αισθητικών προεκτάσεων, σε ένα πεδίο αναφοράς με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις κοινωνικές σχέσεις αναγνώρισης και αποδοχής.
