Η συλλογή διηγημάτων του Κοσμά Ηλιάδη, «Στα παλιά λημέρια», επιδιώκει να οδηγήσει τον αναγνώστη εκεί ακριβώς που ο τίτλος της προσδιορίζει. Καθώς, αν βάζαμε σε μια ζυγαριά τη μυθοπλασία με την πραγματικότητα, αυτή θα γύριζε σαφώς προς τη δεύτερη. Γιατί είν’ αλήθεια πως αυτό το βιβλίο ζυμώθηκε μέσα στην ίδια τη ζωή, από τις εμπειρίες που αποκόμισε ο συγγραφέας μέσα απ’ τον  πολύχρονο βίο του. Ο Κοσμάς Ηλιάδης αντιπροσωπεύει μια γενιά που έκανε τα πρώτα της βήματα μετά τον πόλεμο και που ταλαιπωρήθηκε έντονα από τις δύσκολες κοινωνικο-πολιτικές συνθήκες της χώρας μας. Συνεπώς είναι αυτονόητο η γραφή του να φέρει μέσα της το “τραύμα” της αδικίας, της χαμένης ελπίδας για έναν καλύτερο κόσμο, της προσμονής για την εξάλειψη των ανισοτήτων. Ο συγγραφικός του κόσμος πότε αντιμετωπίζεται με επιφυλακτικότητα και πότε με κριτική διάθεση. Ωστόσο, διαθέτοντας ο ίδιος ένα αυθόρμητο – πηγαίο χιούμορ, μετατρέπει την ανάγνωση σε μια απολαυστική διαδικασία. Ιστορίες από την επαρχία της νιότης του και από την πολύβουη συμπρωτεύουσα, προσωπογραφίες ανθρώπων που άφησαν έντονο το στίγμα τους στον κόσμο, περιστατικά που έμειναν ζωντανά στη μνήμη του. Η συλλογή «Στα παλιά λημέρια» περιλαμβάνει ιστορίες που έζησε, άκουσε ή και δημιούργησε ο συγγραφέας, οι οποίες συνθέτουν ένα γλαφυρό παζλ συναισθημάτων και συλλογισμών.