Η διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης αποτελεί το κρισιμότερο τμήμα του Αστικού Δικονομικού Δικαίου, αφού καλείται να υλοποιήσει τον σκοπό προσφυγής στον δικαιοδοτικό μηχανισμό μέσω της ικανοποίησης της απαίτησης που επιδικάστηκε στη διαγνωστική δίκη. Ο εξωδικαστικός χαρακτήρας της επιβάλλει την πρόβλεψη ένδικου βοηθήματος, με βάση το οποίο κυρίως ο καθ’ ου η εκτέλεση - οφειλέτης, αλλά και άλλα κατονομαζόμενα στον νόμο πρόσωπα, δύνανται να εκφράσουν τις αντιρρήσεις τους ως προς την εξέλιξη της εκτελεστικής διαδικασίας. Προς τούτο κομβικό ρόλο επιτελεί η ανακοπή του άρθρου 933 ΚΠολΔ, ως το κυριότερο, αλλά όχι το μοναδικό, ένδικο βοήθημα, με το οποίο καθίσταται εφικτή η εναντίωση κατά των πράξεων εκτέλεσης.

Σκοπός του παρόντος πονήματος είναι η καταγραφή των κυριότερων πτυχών της άσκησης της ανακοπής αυτής με έμφαση σε ζητήματα της πράξης αποτελώντας ένα απαραίτητο εργαλείο για τους δικαστές και τους δικηγόρους.