Να τα πούμε απ’ την αρχή, να τελειώνουμε. Στην Ελλάδα τα τελευταία 100 χρόνια δεν έχει υπάρξει άλλος σκιτσογράφος με τόσο δυνατή, τόσο σαρκαστική, τόσο γελοιογραφική γραμμή, σαν αυτή του Ακοκαλίδη.
Οπτικά, μιλάμε για θέαμα!
Συνοπτικά, μπορούμε να πούμε ότι στην ουσία δεν πρόκειται για σκίτσα που ψάχνουν αστείες πλευρές γεγονότων, προσώπων, περιστατικών και ιδεών, αλλά για ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΕΙΣ!
Τον υποψιάζεσαι να καταφθάνει έξω από υπουργεία, θεσμούς, οργανισμούς, κατοικίες, τέλος πάντων έξω από όλον αυτό τον τζερτζελέ που αποκαλούμε σύστημα, επικαιρότητα, προσωπικότητες, κατεστημένο, με αυτό τον γερανό που στην άκρη του κρέμεται εκείνη η ρημάδα η σιδερένια μπάλα των κατεδαφίσεων και όποιον πάρει ο χαμός του γελοιογραφικού του οίστρου.
Ο Ακοκαλίδης και η πένα του έχουν κάνει «καλοκαιρινά» πλείστα όσα μεγαλοπρεπή ακίνητα και μέγαρα. Αυτή είναι ακριβώς η δουλειά του πολιτικού γελοιογράφου. Η κόντρα με οποιαδήποτε εξουσία. Από προεδρική και κυβερνητική, έως του οιουδήποτε.
(Κώστας Μητρόπουλος, από τον πρόλογο του βιβλίου)
