Φανταστείτε ένα παγκόσµιο black out!

Μια κατάσταση στην οποία όλο το δίκτυο της ηλεκτρικής ενέργειας έχει σβήσει. Για την ακρίβεια, το φως έχει σβήσει, το δίκτυο παραµένει εκεί και περιµένει να τροφοδοτηθεί µε τη γνωστή σε όλους µας ενέργεια που ονοµάζεται ηλεκτρισµός. Κοιτάτε γύρω σας και τι βλέπετε; Σκοτάδι.

Τώρα, ας φανταστούµε ένα αντίστοιχο σβηστό, αόρατο δίκτυο που συγκρατεί συνδεδεµένα µε κάποιο µαγικό τρόπο όλα τα πλάσµατα πάνω στη Γη. Και σε αυτό το σηµείο ας αναρωτηθούµε:

Ποια είναι αυτή η ενέργεια που χρειάζεται να διαπεράσει το «αόρατο» αυτό δίκτυο που µας διατηρεί συνδεδεµένους προκειµένου να επανέλθει το Φως στις ζωές µας; Είναι, τελικά, κάτι τόσο θεωρητικό και άπιαστο;

Τι είναι αυτό που λείπει από τον τρόπο που αλληλεπιδρούµε µε τους συνανθρώπους µας και συνεχίζουµε να αισθανόµαστε αποκοµµένοι και µόνοι;

Ποια είναι τα πρακτικά οφέλη που βιώνουµε όταν οι συνδέσεις µας, µετατραπούν σε «εµπειρίες σύνδεσης» και πώς µαθαίνουµε να δηµιουργούµε κάτι τέτοιο;

Οι απαντήσεις ήρθαν από τα πεδία της Τέχνης και της Ψυχολογίας, και από τον χώρο της Πνευµατικότητας. Κάθε εµπειρία µε οδηγούσε σε µια ψυχολογική έννοια και κάθε έννοια σε µια πνευµατική αρχή. Αυτό που ξεκίνησε ως καταγραφή ιδιαίτερων βιωµάτων από τη δράση µου ως καλλιτέχνιδα και εκπαιδεύτρια προγραµµάτων κοινωνικής ενδυνάµωσης σε δοµές και ιδρύµατα, σύντοµα µετατράπηκε σε µια χρήσιµη εργαλειοθήκη κοινωνικών δεξιοτήτων. 

Η «Τέχνη της Σύνδεσης» αποτελεί µια ολιστική µέθοδο που µπορεί να αξιοποιηθεί από όσους αισθάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά στον κόσµο αυτό, όσους νιώθουν κάποιες φορές «ξένοι» και οραµατίζονται µια ανθρωπότητα που το δίκτυο που µας συνδέει δεν ζει στη σφαίρα της φαντασίας, αλλά της πραγµατικότητας. Γιατί η σύνδεση µε τον συνάνθρωπο την εποχή που διανύουµε, γίνεται όλο και πιο απαραίτητη. Γιατί µόνο ο άνθρωπος µπορεί να υπηρετήσει τον άνθρωπο και µέσα από αυτό να εκπληρώσει την αποστολή του στη Γη.