Πολλά είναι τα γουέστερν στην Ιστορία του κινηματογράφου και ακόμη περισσότερα είναι τα βιβλία που έχουν γραφτεί γι` αυτό το είδος και τη θέση του στην Ιστορία του σινεμά. Όμως για τα γουέστερν-σπαγγέτι, όπως ονομάστηκαν τα ιταλικά γουέστερν (ευρωπαϊκά γουέστερν, κατά μια πιο σωστή έννοια του όρου, αφού τα περισσότερα είναι συμπαραγωγές της Ιταλίας με την Ισπανία, τη Γαλλία και τη Γερμανία κυρίως), έχουν ασχοληθεί λίγοι, ενώ ελάχιστοι προσπάθησαν να ταξινομήσουν αυτές τις παραγωγές, που ξεπερνούν τις 400, γυρίστηκαν μέσα σε μία 15ετία και αποτέλεσαν το αποκλειστικό εμπόρευμα-υλικό μιας σειράς συνοικιακών ή κεντρικών, λαϊκών στην πλειονότητά τους κινηματογραφικών αιθουσών, σε ολόκληρη την Ευρώπη, και οι οποίοι γαλούχησαν μια γενιά θεατών πριν αποσπάσει τους περισσότερους απ` αυτούς η μικρή οθόνη και η διασκέδαση του καναπέ. [...] (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

«Κατά τον Όμηρο, "μύθος" σημαίνει μία λεκτική συνδιαλλαγή μεταξύ θεών και ηρώων. Ο μύθος στην αρχαία Ελλάδα είναι η αφήγηση που δεν χρειάζεται καμία απόδειξη ή λογική επιχειρηματολογία. Σήμερα "μύθος" εννοείται η μεγαλοποίηση ή η υπερβολή της πραγματικότητας, ο αντικατοπτρισμός αλλά και μία αληθινή ιστορία από την οποία έχουν απαλειφθεί όλα τα ψεγάδια. Σε κάθε περίπτωση, μία ελεύθερη απόδοση ονειρικών καταστάσεων. Μ` αυτές τις καταστάσεις ασχολείται και τέτοιες καταστάσεις περιγράφει το σπαγγέτι, περισσότερο από κάθε άλλο φιλμικό είδος.» (Umberto Eco)
«Ο κινηματογράφος πρέπει να είναι θέαμα, μιας κι αυτό ζητάει το κοινό. Και για μένα το πιο ωραίο θέαμα είναι αυτό που έχει να κάνει μ` έναν μύθο, με μία καλή ιστορία.» (Sergio Leone)
«Τα γουέστερν-σπαγγέτι έχουν όλα τα συστατικά ποιότητας: Τόλμη, εφευρετικότητα, ρυθμό, αξιομνημόνευτη μουσική, θέαμα, ανθρωπιά, χιούμορ, περιπέτεια. Εν κατακλείδι: Είναι κινημα-ματογράφος 100%. Και είναι αυτό που αγαπάμε στο είδος ακόμη και σήμερα.» (Clint Eastwood)
«Είμαι παιδί του γουέστερν, ως σκηνοθέτης και, κυρίως ως οπαδός.» (Enzo G. Castellari)