Εξ αίματος…

Η συγγένεια που δεν την επιλέγεις, µα σε επιλέγει εκείνη. Όπως και ο προδιαγεγραµµένος κύκλος της ζωής. Γέννηση. Ζωή. Θάνατος. Πάντα, για όλους, ο ίδιος…

Αίµα… Κινητήρια δύναµη της ζωής, µα και φόβος απέναντι στην εικόνα του… Φόβος θανάτου. Φωλιάζει στο υποσυνείδητό µας, δεν τον ορίζουµε, και η ελεύθερη επιλογή µας, από µόνη της, δεν καταφέρνει να τον διώξει…Εµµονή και αναπόφευκτος πόνος.

Κι αν η σειρά ήταν αντίστροφη; Αν ένας θάνατος, γινόταν το έναυσµα να ζούσαµε µια άλλη ζωή και στο τέλος να αναγεννιόµασταν;

Εξ αίµατος…Τα αγαπηµένα µας πρόσωπα. Η ελπίδα ότι τα καλύτερα θα έρθουν. Η ελπίδα πως δεν τελειώνουν όλα µε τον θάνατο…

Εξ αίµατος…Πενήντα ποιήµατα σε αντίστροφη αλφαβητική σειρά. Από το Ω στο Α. Από τον θάνατο στην ζωή, και µετά από ένα γλυκόπικρο και δύσκολο ταξίδι, τελικά στη γέννηση…

Αληγείς άνεµοι
σκορπίσανε τη λύτρωση
στο βραχώδες χωράφι µας.

Πέτρες βαριές στους ώµους είχαµε φορτωθεί,
σάµπως τα πλούτη των αλλοτινών
Εµάς θα θρέφαν αιώνια…

Η ιδέα αλυσόδεσε τον λαιµό µας
να στριφογυρίζει σε πελώριο βράχο επάνω, ατέρµονα…

Μα εντός θαµµένο στα βαθύτερα σπλάχνα
ένα φως τρεµοπαίζοντας ανέµενε,
να αγαπήσω εσένα, να συγχωρήσω εµένα

Και τώρα οι άνεµοι τα ξερά φύλλα τα ρίξανε,
κι αυτά ανάστροφες ρίζες απλώσανε τα κλαδιά τους,
για να ρουφήξουν τον ουρανό…