Στη συντηρικοποιημένη Ευρώπη των αυτοκρατοριών η επαναστατημένη Ελλάδα ήταν ένα επώδυνο αγκάθι που έπρεπε με βία να αφαιρεθεί. Κανείς στο συνέδριο της Βιέννης δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει ότι από αυτή τη γωνιά του Νότου θα εδραιωνόταν η Επανάσταση, η μακρά Επανάσταση όπου έπαθλο θα είχε την ελευθερία. Πέρα από αυτό, ο Μεγάλος Αγώνας των Ελλήνων προκάλεσε το έναυσμα της πρώτης απόσχισης από την αχανή, πολυεθνική αυτοκρατορία και παρέσυρε κι άλλους λαούς καταπιεσμένους από τους Τούρκους, να ξεκινήσουν αντίσταση κι αγώνες για τη δική τους εθνική αποκατάσταση.
Διαφωτισμός, Παιδεία, συνειδητοποίηση καταγωγής, αναζήτηση ταυτότητας, εθνικής ταυτότητας, καλλιέργεια φιλελεύθερης πολιτικής ιδεολογίας που ερχόταν στον αντίποδα του οθωμανικού εξουσιαστικού δεσποτικού πολιτικοθρησκευτικού συστήματος, αναζήτηση ελευθερίας. Λέξη άγνωστη μέχρι τότε στις γενιές ραγιάδων που γεννούσαν ραγιάδες.
Η Επανάσταση ήρθε μετά από μια σειρά εξεγέρσεων, στάσεων, αντιστάσεων που μετρούσαν ως χρόνου αρχή την πτώση της Βασιλεύουσας. Αυτές, οι προγενέστερες της Μεγάλης, προϋπέθεταν στήριξη από τα δυτικοευρωπαϊκά κράτη. Η τελική όμως επανάσταση, ήταν η μόνη που ξεκίνησε χωρίς την υποστήριξη κανενός ξένου παράγοντα. Για αυτό και πέτυχε, αν και δοκιμάστηκε ανάμεσα στη σφύρα και στον άκμονα του διχασμού, του μίσους, του εμφυλίου πολέμου. Αρχικά ήταν να ξεκινήσει από την Κωνσταντινούπολη. Τελικά μετατέθηκε στο Ιάσιο και στο τέλος κατέληξε στον Μωριά. Εκεί στο γόνιμο χωνευτήρι, η σπίθα φούντωσε και μεταλαμπαδεύτηκε, με τρόπο σχεδόν μαγικό και ισόχρονο σε πολλές άκριες.
Ετούτος ο βασανισμένος κι αγιασμένος τόπος έμελλε να συγκεντρώσει ρομαντικούς φιλέλληνες -που θεωρούσαν τον αγώνα αυτόν δικό τους και την Ελλάδα πατρίδα τους-, αλλά και άλλους, τυχοδιώκτες, συνωμότες, διπλωμάτες της κακιάς ώρας, που πόνεσαν την νεοφώτιστη πατρίδα που προσπαθούσε να σηκώσει κεφάλι. Κι όπως σε κάθε πολεμική σύγκρουση, και δη, μακρά και επώδυνη, υπήρξε ασύμμετρη βιαιότητα, διαρκής ανταλλαγή αντιποίνων, μανιώδης κορυφούμενη επίδειξη πράξεων τρόμου, ενέργειες παρορμητικές με μέσα ανηλεή και φρικώδη. Μεταξύ βίας και ηρωϊσμού καταδείχθηκε πως δεν υπάρχει διάκριση.
Αυτό είναι ένα ταξίδι 365 ημερών στην Ιστορία του Αγώνα της Ελληνικής Παλιγγενεσίας. Σε αυτό το προσκλητήριο, σε αυτή τη δύσβατη ιστορική πορεία και καμπή του Ελληνισμού, λαμπρό παρόν έδωσαν αυθόρμητα οι συμπατριώτες μας Κεφαλλήνες και Θιακοί, κι οι Επτανήσιοι εν γένει, αν και το Βρετανικό Στέμμα, η «προστασία», δεν επέτρεπε ηθική και υλική υποστήριξη στους ομοεθνείς. Παρόλα αυτά, οι Ιόνιοι από την αρχή στάθηκαν αρωγοί σε κάθε αγώνα γνωρίζοντας καλά πως το τίμημα θα ήταν δήμευση περιουσίας, εξορία, ωμότητες, δολοφονίες. Σαν όμως η Ελλάδα στάθηκε στα πόδια της, άρχισε κι Επτάνησος τον δικό της Αγώνα για ανεξαρτησία.
Η Ελευθερία απαιτεί βωμό θυσιαστηρίου, ίδιο κι απαράλλακτο με αυτούς της Αρχαίας Ελλάδας. Βωμό που ραντίζεται και ποτίζεται μόνον με Αίμα κατά το "τελείν τα ιερά". Κι η Ελλάδα είναι η πρώτη που το δίδαξε αυτό στην Ανθρωπότητα.
