Αυτό είναι το γράµµα µου στην Οικουµένη
Που ποτέ δεν έγραψε σε Μένα –
Τ’ απλά Νέα που η Φύση µού είπε –
Με τρυφερή Μεγαλοπρέπεια
Το Μήνυµά της το προσφέρει
Σε Χέρια που δεν µπορώ να δω –
Χάριν Εκείνης – Γλυκοί – συµπατριώτες –
Τρυφερή ας είναι η κρίση σας – για Μένα
[1862/1863]

Η Έµιλυ Ντίκινσον είναι η κορυφαία Αµερικανίδα ποιήτρια του 19ου αιώνα· µαζί µε τον Γουόλτ Γουίτµαν, αποτελούν τους δύο διακριτούς πυλώνες της αµερικανικής ποίησης. Η ποίησή της, αν και γράφτηκε στα µέσα του 19ου αιώνα, προαναγγέλλει τον µοντερνισµό και τα λογοτεχνικά ρεύµατα που ακολούθησαν, ενώ άσκησε ισχυρή επίδραση σε σηµαντικούς Αµερικανούς και αγγλόφωνους ποιητές του 20ού και του 21ου αιώνα. Αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει δεν είναι µόνο η ιδιαίτερη τεχνοτροπία της Ντίκινσον: η πυκνότητα του λόγου, η ελλειπτική σύνταξη, η επίµονη εστίαση της ποιήτριας στις λέξεις, που επιτυγχάνεται µε τα κεφαλαία και τις περίφηµες «παύλες» της. Ούτε είναι µόνο το στοχαστικό βάθος, η πρωτοτυπία και η ελαφρά ειρωνεία της, αλλά, κυρίως, το αντισυµβατικό και τολµηρό βλέµµα της Ντίκινσον, η οποία δε δίστασε να αµφισβητήσει τις συντηρητικές κοινωνικές και θρησκευτικές αντιλήψεις της εποχής της, και –πολύ σηµαντικό– να αντισταθεί στις ισχύουσες ποιητικές επιταγές. Η Ντίκινσον χάραξε τον δικό της µοναχικό δρόµο, που, µε το πέρασµα του χρόνου, αποδείχθηκε ο πιο ρηξικέλευθος και ανθεκτικός.
Η παρούσα έκδοση –δίγλωσση, ώστε ο αναγνώστης να µπορεί να απολαύσει το σφρίγος του πρωτοτύπου, αλλά και να ελέγξει τις επιλογές του µεταφραστή– περιλαµβάνει 160 ποιήµατα που καλύπτουν όλο το εύρος του έργου της Ντίκινσον. Η εκτενής Εισαγωγή πραγµατεύεται ζητήµατα όπως ο εθελούσιος εγκλεισµός της ποιήτριας στην οικογενειακή εστία, οι απόψεις της για τον Θεό και τη θρησκεία, ο τρόπος που αντιλαµβανόταν τη φύση και τον θάνατο, οι συγγραφείς που θαύµαζε και τα διαβάσµατά της, η παθιασµένη σχέση της µε τη Σούζαν Γκίλµπερτ –γυναίκα του αδελφού της–, καθώς και οι περίφηµες «Master Letters», οι γεµάτες υποταγή επιστολές που η Ντίκινσον απηύθυνε σε εκείνον τον µυστηριώδη «Αφέντη», που δεν έχει ακόµα αποκαλυφθεί ποιος ήταν. Εξετάζεται, τέλος, η αντιφατική σχέση της µε τον Τόµας Χίγκινσον, τον «µέντορά» της, όπως τον αποκαλούσε, που τη συµβούλευε να µην εκδώσει τα «σπασµωδικά» –κατά τη γνώµη του– ποιήµατά της, αλλά και η αµφίθυµη στάση της ίδιας απέναντι στη φήµη, την οποία απέφευγε να διεκδικήσει αλλά ενδόµυχα προσδοκούσε.
Στην έκδοση συµπεριλαµβάνονται αποσπάσµατα από πλήθος επιστολές της ποιήτριας, που φωτίζουν την προσωπικότητα και τις εµµονές της –συγ-γραφικές και άλλες–, καθώς επίσης και πλούσιο φωτογραφικό υλικό και εκτενής βιβλιογραφία.

«Με εξαίρεση τον Σαίξπηρ, η Ντίκινσον εκδηλώνει την πιο προωθηµένη γνωστική πρωτοτυπία στην ποίηση της Δύσης από τον Δάντη κι εντεύθεν». Χάρολντ Μπλουμ, Ο δυτικός κανόνας
«Είναι δύσκολο να εξαντλήσει κανείς τη µοναδική τέχνη και την απόλαυση που χαρίζει το ποιητικό ταλέντο της Ντίκινσον. Με τον ύµνο και το αίνιγµα, εκείνα τα δυο µικρά οικιακά σκεύη, συνέλαβε το “κέντρο” και την “περιφέρεια” των πραγµάτων –δυο από τις προσφιλείς της εκφράσεις– όσο αποφασιστικά κατάφερε ποτέ η ανθρώπινη φαντασία». Τεντ Χιούζ