Τη λένε Μαρία και, θέλοντας να δραπετεύσει από τη μετριότητα και την ανία, έχει φύγει για το εξωτερικό. Ένα τετράδιο, ένα αβέβαιο εισόδημα και μια στέγη είναι όλα όσα χρειάζεται. Γύρω της, μετανάστες καταδιώκονται, νυχτερινές έφοδοι πραγματοποιούνται, ενώ υπάρχουν και προάστια όπου δεν διεισδύει λευκός. Παρατηρώντας την αποσύνθεση μιας μεγαλούπολης του ευρωπαϊκού Βορρά, διασχίζει σε καθημερινή βάση αρκετές γειτονιές για να φτάσει στη δουλειά της. Στη διαδρομή ανοίγει το τετράδιο και γράφει. Μοιραία γοητευμένη από μια επιθυμία καταστροφής, ανακαλεί το παρελθόν και εισχωρεί σε μια σπείρα από ψέματα και αυταπάτες, καθώς αραδιάζει τις αναμνήσεις της σε μερικές σελίδες οι οποίες μπορούν να μετατραπούν σε όπλο που κόβει κεφάλια. Με μοναδικό αφηγηματικό ρυθμό, ο Πάμπλο Γκουτιέρεθ οικειοποιείται τον εσωτερικό κόσμο μιας αποπροσανατολισμένης γυναίκας, μιας πρωταγωνίστριας που εγκατέλειψε τον τόπο της με σκοπό να εξιλεωθεί από συντελεσμένα σφάλματα και να απελευθερωθεί από παλιά τραύματα. Τα Κομμένα κεφάλια είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που ακτινογραφεί μια γενιά πολυπαθημένη, πελαγωμένη από τις απανωτές κρίσεις, και μιλά για την οργή και τη σύγχυση που επέρχονται όταν τα νιάτα εξαντλούνται και τα όνειρα εξαφανίζονται.
«Η Μαρία είναι μια ηρωίδα παζολινικής έμπνευσης, ενοχική, αλαζονική, βάναυση και ευάλωτη ταυτόχρονα. Στα Κομμένα κεφάλια, ο Πάμπλο Γκουτιέρεθ ξεδιπλώνει τη μεγάλη αφηγηματική του δύναμη χωρίς φανφάρες. Μέσα από τις σελίδες αυτού του καλοζυγισμένου μυθιστορήματος με το ριπλεϊκό τέλος ‒πατημένο το γκάζι, αλλά απόλυτος ο έλεγχος στις στροφές‒, ο αναγνώστης εκτιμά τόσο το αποτέλεσμα όσο και τις προκλήσεις που αντιμετώπισε ο συγγραφέας. Αυτό το βιβλίο μάς βάζει να δούμε τα πράγματα από την άλλη πλευρά, όχι όπως τα βλέπουμε συνήθως. Και μετά να αναρωτηθούμε σχετικά με το κακό, την αβεβαιότητα ή τον φανατισμό ως απαντήσεις στη διαρκή σεξουαλιστική επίθεση του σύγχρονου καπιταλισμού. Ο Πάμπλο Γκουτιέρεθ, μάλιστα, ευφυώς αποφεύγει τόσο τη μανιχαϊστική ρητορεία όσο και το αποκαλυπτικό αφήγημα, συνθέτοντας έτσι μια ζωηρή και επίκαιρη τοιχογραφία».
El País
«Ο Πάμπλο Γκουτιέρεθ ανήκει στους πλέον διακεκριμένους Ισπανούς μυθιστοριογράφους οι οποίοι στηλιτεύουν τη δεινή συλλογική κατάσταση των τελευταίων ετών. Αυτή τη φορά περιγράφει την απόφαση της Μαρίας να διαρρήξει τους δεσμούς με την οικογένεια και την πατρίδα της (την «παλιοχώρα»), να πάει στο εξωτερικό και να μπει αυτοβούλως στο περιθώριο. Η αφήγηση του Γκουτιέρεθ διαθέτει ανθρώπινο και κοινωνικό υλικό πρώτης τάξεως. Τα Κομμένα κεφάλια αποτελούνται από εξαίσια κομμάτια άμεσης και υποβλητικής πρόζας, όπου αναπαράγεται μια πληθώρα καταστάσεων οι οποίες γλαφυρά αποδεικνύουν την αδικία του βάρβαρου κόσμου μας, παρουσιάζουν με συγκινητική αληθοφάνεια τη μοναξιά ως τίμημα της απόφασης να είναι κανείς ελεύθερος, και κάνουν ξεκάθαρη έκκληση στη συνείδησή μας».
El Cultural
