Τα διηγήματα αυτά είναι μια σύνθεση από εικόνες μοναχικών ανθρώπων, που συνάντησα περπατώντας στους δρόμους. Χρόνια τώρα παρατηρώ. Αυτή είναι η δουλειά μου, να παρατηρώ. Ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας θεατρικών έργων χωρίς λόγια. Παρατηρώ και ανιχνεύω τις ματιές, τις εκφράσεις των χειλιών, των φρυδιών, την κίνηση του λαιμού και των δαχτύλων, τον ρυθμό της ανάσας, τον βηματισμό, τον τρόπο του καθίσματος, τη στάση του σώματος. Τη γλώσσα του σώματος. Πάνω σ’ αυτά έχω βασιστεί για να δημιουργήσω ένα λεξιλόγιο. Το λεξιλόγιο του θεάτρου της σιωπής. Και να που μέσα απ’ αυτή την παρατήρηση γεννήθηκαν οι καθημερινοί μου ήρωες. Αυτοί οι μοναχικοί ήρωες, που περπατούν στους δρόμους, ανυποψίαστοι ότι κάποιος παρατηρεί τις μικρές τους κινήσεις, τις άκρες των χειλιών τους καθώς ανεβαίνουν στο λεωφορείο, τον αναστεναγμό τους καθώς διασχίζουν τον δρόμο, το ξαφνικό τους σταμάτημα και την αλλαγή της διαδρομής τους, καθώς βαδίζουν ανάμεσα στο πλήθος των ανθρώπων που τους προσπερνά…