Σε μια χώρα μακρινή, πέρα από τα όρια του κόσμου που ξέρουμε, ζουν οι φύλακες-προστάτες των ονείρων μας.
Εκεί θα γεννηθεί η Έρση, που κάποιοι θα θεωρήσουν κατώτερη εξαιτίας της διαφορετικότητάς της και που θα γίνει θρύλος όταν για χάρη της θα παραβιαστεί ο αρχαιότερος νόμος της χώρας που δεν επιτρέπει στους Ονειροφύλακες να ονειρευτούν τα δικά τους όνειρα.
Κι όταν μια μαύρη σκοτεινιά θα σκεπάσει τη χώρα, η Ονειροπαγίδα, το δίχτυ προστασίας της, αρχίζει να σφίγγει κι οι Ονειροφύλακες να μετρούν αποτυχημένες πτήσεις. Η παλιά προκατάληψη που χωρίζει τη χώρα σε «Ικανούς» και «Κατώτερους» αρχίζει να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και οι ήρωές μας μοιάζει να μην έχουν άλλη επιλογή από το να αγωνιστούν ενάντια όχι μόνο στους Εφιάλτες, αλλά και στον Φόβο και σε ό,τι άλλο σκοτώνει τα όνειρα.
Μια συναρπαστική αλληγορία με κινηματογραφικό σασπένς για το δικαίωμα στη διαφορετικότητα και στο όνειρο.

Έγραψαν για το βιβλίο Ονειροφύλακες:

Είναι ένα βιβλίο διαχρονικό, έχει καθολικότητα και παγκοσμιότητα.
Ευγένιος Τριβιζάς
(πρακτικά της επιτροπής Κρατικού Βραβείου)

Λυρισμός και νεύρο: έτσι θα απέδιδε κανείς συνοπτικά το ιδιοσυγκρασιακό στίγμα της Αγγελικής Δαρλάση. [...] Το δεύτερο βιβλίο συνεχίζει το μικρό αριστούργημα που υπήρξαν οι πρώτοι «Ονειροφύλακες» (2004). Διαβάζοντας τη συνέχεια, δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω ποιο προτιμώ (άλλωστε, ποτέ δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω ούτε κάποιο από τα επτά Χάρυ Πότερ ως καλύτερο από τα άλλα). Απαραγνώριστη είναι κι εδώ η ποιότητα της παγκόσμιας αφήγησης που είχε επισημάνει ο Ευγένιος Τριβιζάς, πρόεδρος της Επιτροπής που βράβευσε το πρώτο βιβλίο.
Μαρία Τοπάλη, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
https://www.kathimerini.gr/culture/499840/kleinontas-to-mati-sta-paidia/

Οι Ονειροφύλακες! Ένα σύγχρονο παραμύθι που δεν διαφέρει από τον πραγματικό κόσμο, με τους δυνατούς και ισχυρούς ανθρώπους και τους αδύναμους που ζουν στο περιθώριο. Η συγγραφέας μάς μεταφέρει νοερά σ’ έναν κόσμο φανταστικό με στοιχεία από την πραγματικότητα και ισχυρούς συμβολισμούς. Το βιβλίο κερδίζει μεμιάς μικρότερους και μεγαλύτερους αναγνώστες.
Δώρα Πουρή, elniplex
https://www.elniplex.com/οι-ονειροφύλακες-της-αγγελικής-δαρλά/

[...] Τότε ήταν που σ` ένα νεανικό δωμάτιο διάβασα «χώρος ελεύθερης διέλευσης ονείρων» κι άκουσα έναν νέο να λέει «τα όνειρά μας αργοπεθαίνουν». [...] Και κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης σ` ένα σχολείο, ένα παιδί μού είπε σχεδόν απαιτητικά: «Πρέπει να υπάρχουν ονειροφύλακες. Αλλιώς τα όνειρά μας κινδυνεύουν τα χαθούν για πάντα.»
Αγγελική Δαρλάση, συνέντευξη στον Γιώργο Κιούση, Ελευθεροτυπία

Έγραψαν για το βιβλίο Οι Ονειροφύλακες και ο φάρος των ονείρων:

Ο φόβος, μα ό,τι κι αν σκοτώνει τα όνειρα, είναι αυτό που οι ήρωες του νέου βιβλίου της Αγγελικής Δαρλάση προσπαθούν να υπερκεράσουν.
Σε μια ζοφερή εποχή, όπου τα όνειρα των νέων αργοπεθαίνουν, τούτο το βιβλίο μοιάζει σαν τη μουσική επένδυση μιας γενιάς, που, πριν καν ενηλικιωθεί, παλεύει για να βρει τον δρόμο της στον ουρανό, στη Γη, στο σύμπαν.
Θάλεια Καραμολέγκου, Η ΑΥΓΗ
https://www.avgi.gr/arheio/56594_tria-xorkia-gia-ton-fobo?amp

Λυρισμός και νεύρο: έτσι θα απέδιδε κανείς συνοπτικά το ιδιοσυγκρασιακό στίγμα της Αγγελικής Δαρλάση. [...] Το δεύτερο βιβλίο συνεχίζει το μικρό αριστούργημα που υπήρξαν οι πρώτοι «Ονειροφύλακες» (2004). Διαβάζοντας τη συνέχεια, δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω ποιο προτιμώ (άλλωστε, ποτέ δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω ούτε κάποιο από τα επτά Χάρυ Πότερ ως καλύτερο από τα άλλα). Απαραγνώριστη είναι κι εδώ η ποιότητα της παγκόσμιας αφήγησης που είχε επισημάνει ο Ευγένιος Τριβιζάς, πρόεδρος της Επιτροπής που βράβευσε το πρώτο βιβλίο. Πρόκειται για την –γοητευτική στη σύλληψη και την εκτέλεση– ιστορία φαντασίας, που συνεχίζεται στον μαγικό κόσμο των Ονειροφυλάκων.
Η αφηγηματική ποιότητα της Δαρλάση γίνεται και εδώ φανερή, καθώς ο απαλός και στοχαστικός τόνος εναλλάσσεται με κοφτές φράσεις και η γραμμική αφήγηση εμπλουτίζεται με έναν πρόλογο κι έναν επίλογο θεατρικής δομής, που παραπέμπουν και στα αντίστοιχα μέρη του πρώτου βιβλίου. Η γλωσσική ομορφιά κυματίζει σε φράσεις ανύποπτες [...] Ετσι, κλείνοντας δηλαδή με κόλπο το μάτι στα παιδιά, τους μαθαίνει κανείς τι σημαίνει ύφος, στυλ. Αυτό η Δαρλάση το γνωρίζει, όσο λίγοι.
Μαρία Τοπάλη, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
https://www.kathimerini.gr/culture/499840/kleinontas-to-mati-sta-paidia/

Η δυνατότητα των ανθρώπων να ονειρεύονται, η ελεύθερη σκέψη, η απαλλαγμένη από τον φόβο, η σκέψη που ξεπερνά, δημιουργικά, τα όρια είναι όρος ζωής για τη συγγραφέα. Η δική της απάντηση στα ερωτήματα που θέτει το ποίημα του Λάνγκστον Χιουζ μοιάζει να είναι «όλα αυτά θα συμβούν αν αναβάλλεις ένα όνειρο, γι` αυτό είναι κατεπείγον να ΜΗΝ τα αναβάλλεις». […] Δυνατή η σύλληψη, δεν την ξεχνάς. Κάθε όνειρό σου έχει και έναν προστάτη, εκεί ψηλά, που αγωνίζεται να το διασώσει, να το κάνει να πετάξει όσο πιο ψηλά γίνεται, να το προστατεύσει από την Άβυσσο. Δυνατές και οι εικόνες από την υπερκόσμια αυτή πολιτεία που ωστόσο απηχεί με ακρίβεια τις αδυναμίες της ανθρώπινης κοινωνίας. Μόνη λύση η πίστη, η δράση, η αντίσταση στον φόβο και στον φανατισμό, η τόλμη και το καθαρό μυαλό. Για να γίνουμε οι ίδιοι Ονειροφύλακες των ονείρων μας. […] Διάσπαρτες σκέψεις γύρω από μια σειρά θέματα όπως ποιος είναι ο καλός ηγέτης ή ο καλός δάσκαλος λειτουργούν ως «φάροι των ονείρων», όπως λέει ο τίτλος. Ως φάροι για μια κοινωνία που μπορεί να δώσει στα όνειρα φτερά. Έντονος λυρικός τόνος, έμφαση στην ατμόσφαιρα, στα χρώματα, στις φωτοσκιάσεις, όλα οδηγούν στην απόλαυση της λεπτομέρειας, σε μια αργή ανάγνωση, κι ας είναι η πλοκή σφιχτοδεμένη και στέρεα. […]
Ελένη Σβορώνου
www.oanagnostis.gr/ο-φάρος-των-ονείρων/