Γάλλοι επιστήμονες, μέχρι και το πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα, περιγράφουν την αρχαία Ολυμπία και τους τότε αγώνες των Ελλήνων αθλητών της αρχαίας Ελλάδας και, σχεδόν έναν αιώνα μετά, περιγράφεται ο ίδιος χώρος, όπως τον αντιλήφθηκε ένας σύγχρονος συγγραφέας-ερευνητής. Ένας χώρος, δηλαδή, που αρχικά, σε μια προϊστορική Ελλάδα, χρησιμοποιούνταν για επαφές τρίτου τύπου, όπως τις αποκαλούμε σήμερα, μεταξύ των εξωγήινων-επισκεπτών «θεών» και των προϊστορικών Ελλήνων. Οι δημοσιογραφικές μου σπουδές με έχουν εξοικειώσει με το να συρράπτω διάφορα γεγονότα και γνώμες και να αναρωτιέμαι κατά πόσον οι εξωγήινοι θεοί (;) των αρχαίων Ελλήνων υπέδειξαν (ο Ηρακλής πρώτος μέτρησε το Στάδιο των αγώνων) την Ολυμπία ως πρόσφορο έδαφος για τους δικούς τους άγνωστους σκοπούς και κατά πόσον ο Μεγάλος Φειδίας, φίλος του φιλοσοφούντος Περικλή, μαθητή του Πρωταγόρα και του Αναξαγόρα, το γνώριζε και συνέβαλε σε αυτό με την περαιτέρω διαμόρφωση και διακόσμηση με υπέροχα μεγαλοπρεπή αγάλματα του χώρου και των πέριξ ναών, καθώς επίσης και κατά πόσον ο Ρήγας Φεραίος, με τους πρωθύστερους χάρτες τού χώρου ήταν μυημένος ακόμα και σε όσα αρχαιολογικά ευρήματα της αρχαίας Ολυμπίας κατέγραψε τη δεκαετία του 1980 ο αρχαιολόγος Μανώλης Ανδρόνικος.