Τον Ιανουάριο του 1907 παρουσιάστηκε στην κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου της Ιρλανδίας, στο Δουβλίνο, το έργο του Τζον  Μίλινγκτον Σινγκ «Ο Πρίγκιπας της Δυτικής Ακτής». Θεωρείται το κορυφαίο έργο της σύντομης συγγραφικής διαδρομής του (ο Σινγκ πέθανε 2 χρόνια αργότερα, στα 37 του χρόνια) και ένα από τα σπουδαιότερα της σύγχρονης ιρλανδικής δραματουργίας. Παρά τις έντονες αποδοκιμασίες του κοινού κατά τη διάρκεια των πρώτων παραστάσεων, ο «Πρίγκιπας της Δυτικής Ακτής» γνώρισε την ευρύτερη αποδοχή, τόσο της αστικής κριτικογραφίας του Δουβλίνου, όσο και εκείνης της ιρλανδικής επαρχίας, και συνέχιζε να ανεβαίνει μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα. Χάρη σε αυτό ο ρεαλισμός έγινε ο βασικός κανόνας της διδασκαλίας στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου της Ιρλανδίας, ενώ αποτέλεσε σημείο έμπνευσης και αναφοράς για πολλούς καλλιτέχνες και δραματουργούς, μεταξύ των οποίων ο ζωγράφος Πωλ Χένρυ, ο πεζογράφος Γκράχαμ Γκρην και οι ομότεχνοι του Σινγκ, Σάμουελ Μπέκετ και Μάρτιν ΜακΝτόνα.