«Τὰ κοινοβούλια εἶναι ἡ σπονδυλικὴ στήλη αὐτῆς τῆς συμβατικῆς δημοκρατίας ποὺ ἐπικρατεῖ σήμερα στὸν κόσμο. Τὸ κοινοβούλιο εἶναι μιὰ ψευδὴς ἐκπροσώπηση τοῦ λαοῦ καὶ οἱ κοινοβουλευτικὲς κυβερνήσεις εἶναι μιὰ κίβδηλη λύση στὸ πρόβλημα τῆς δημοκρατίας. Ἕνα κοινοβούλιο δημιουργεῖται ἀρχικὰ γιὰ νὰ ἀντιπροσωπεύει τὸν λαό, ἀλλὰ αὐτὸ ἀπὸ μόνο του εἶναι ἀντιδημοκρατικό, ἀφοῦ δημοκρατία σημαίνει ἐξουσία τοῦ λαοῦ καὶ ὄχι μιὰ ἐξουσία ποὺ ἐνεργεῖ ἐξ ὀνόματός του. Ἡ ἴδια ἡ ὕπαρξη ἑνὸς κοινοβουλίου σημαίνει τὴν ἀπουσία τοῦ λαοῦ. Ἡ ἀληθινὴ δημοκρατία ὑπάρχει μόνο μὲ τὴν ἄμεση συμμετοχὴ τοῦ λαοῦ καὶ ὄχι διαμέσου τῆς δραστηριότητας τῶν ἀντιπροσώπων του. Τὰ κοινοβούλια εἶναι ἕνας νομικὸς φραγμὸς ἀνάμεσα στὸν λαὸ καὶ τὴν ἄσκηση ἐξουσίας ποὺ ἀποκλείει τὶς μᾶζες ἀπὸ τὴν σοβαρὴ πολιτικὴ καὶ μονοπωλεῖ στὴν θέση τους τὴν λαϊκὴ κυριαρχία. Στὸν λαὸ ἀφήνεται μοναχὰ μία πρόσοψη δημοκρατίας, ποὺ ἐκδηλώνεται στὶς μεγάλες οὐρὲς γιὰ νὰ ρίξει τὴν ψῆφο του στὴν κάλπη».

«Ἡ πραγματικὴ δημοκρατία δὲν ἔχει παρὰ μία μέθοδο καὶ μία θεωρία. Ἡ ἀνομοιομορφία καὶ ἡ ποικιλομορφία τῶν συστημάτων ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι δημοκρατικὰ ἀποτελοῦν τεκμήριο περὶ τοῦ ὅτι, στὴν πραγματικότητα, δὲν εἶναι δημοκρατικά. Ἡ ἐξουσία τοῦ λαοῦ δὲν ἔχει παρὰ μονάχα ἕνα πρόσωπο καὶ ἡ ἐξουσία αὐτὴ μπορεῖ νὰ πραγματοποιηθεῖ μονάχα μέσω τῶν Λαϊκῶν Συνεδρίων καὶ τῶν Λαϊκῶν Ἐπιτροπῶν. Δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει δημοκρατία δίχως νὰ ὑπάρχουν παντοῦ Λαϊκὰ Συνέδρια καὶ Λαϊκὲς Ἐπιτροπές».

«Ὁ μετασχηματισμὸς τῶν ὑφισταμένων κοινωνιῶν μισθωτῶν σὲ κοινωνίες συνεταιρισμένων παραγωγῶν εἶναι ἀναπόφευκτος ὡς μία διαλεκτικὴ ἔκβαση τῶν ἀντιφατικῶν οἰκονομικῶν θεωριῶν ποὺ ἐπικρατοῦν σήμερα στὸν κόσμο. Εἶναι ἐπίσης μία διαλεκτικὴ ἔκβαση τῶν ἄδικων σχέσεων ποὺ στηρίζονται στὸ σύστημα τῆς μισθωτῆς ἐργασίας. Κανένα ἀπὸ αὐτὰ τὰ ζητήματα δὲν ἔχουν ἐπιλυθεῖ μέχρι σήμερα». «Τὸ τελικὸ βῆμα εἶναι ἡ νέα, σοσιαλιστικὴ κοινωνία νὰ φθάσει στὸ στάδιο ὅπου τὸ κέρδος καὶ τὸ χρῆμα ἐξαφανίζονται. Ἡ κοινωνία θὰ γίνει πλήρως παραγωγική καὶ οἱ ὑλικὲς ἀνάγκες τῆς κοινωνίας θὰ ἱκανοποιηθοῦν πλήρως. Σὲ αὐτὸ τὸ τελικὸ στάδιο τὸ κέρδος θὰ ἐξαφανισθεῖ, ὅπως καὶ ἡ ἀνάγκη γιὰ χρῆμα».

«Οἱ ἥρωες στὴν ἱστορία εἶναι, ἐξ ὁρισμοῦ, ἄτομα ποὺ θυσιάζονται γιὰ κάποιες ὑποθέσεις. Ἀλλὰ γιὰ ποιές ὑποθέσεις; Θυσιάσθηκαν γιὰ χάρη τῶν ἄλλων. Ἀλλὰ ποιῶν ἄλλων; Αὐτῶν μὲ τοὺς ὁποῖους διατηροῦν ἕναν δεσμό. Ἑπομένως, ἡ σχέση μεταξὺ ἑνὸς ἀτόμου καὶ μιᾶς ὁμάδας εἶναι μιὰ σχέση κοινωνικὴ ἡ ὁποία διέπει τὶς δοσοληψίες τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους. Ὁ ἐθνικισμός, ἔτσι, εἶναι ἡ βάση ἐπὶ τῆς ὁποίας ἀναδύεται ἕνα ἔθνος. Ἄρα οἱ κοινὲς ὑποθέσεις εἶναι ἐθνικὲς ὑποθέσεις, καὶ οἱ ἐθνικὲς σχέσεις εἶναι καὶ σχέσεις κοινωνικές. Οἱ κοινωνικὲς σχέσεις πηγάζουν ἀπὸ τὴν κοινωνία, δηλαδὴ ἀπὸ τὶς σχέσεις μεταξὺ τῶν μελῶν ἑνὸς ἔθνους. Οἱ κοινωνικὲς σχέσεις εἶναι, ἑπομένως, σχέσεις ἐθνικὲς καὶ οἱ ἐθνικὲς σχέσεις εἶναι κοινωνικὲς σχέσεις».

«Ὁ ἐθνικισμὸς στὸν κόσμο τῶν ἀνθρώπων καὶ τὸ ὁμαδικὸ ἔνστικτο στὸ ζωικὸ βασίλειο εἶναι σὰν τὴν δύναμη τῆς βαρύτητας στὸ πεδίο τῶν ὑλικῶν καὶ οὐρανίων σωμάτων. Ἄν ἐκλείψει ἡ βαρύτητα τοῦ ἡλίου, τὰ ἀέριά του θὰ ἐκραγοῦν καὶ ἡ ἑνότητα τοῦ κόσμου δὲν θὰ ὑπάρχει πλέον. Ἔτσι, ἡ ἑνότητα ἀποτελεῖ τὴν βάση τῆς ἐπιβίωσης. Ὁ παράγοντας τῆς ἑνότητας ὁποιασδήποτε ὁμάδας εἶναι ἕνας κοινωνικὸς παράγοντας, καὶ στὴν περίπτωση τοῦ ἀνθρώπου αὐτὸς ὁ παράγοντας εἶναι ὁ ἐθνικισμός. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο, οἱ ἀνθρώπινες κοινότητες ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἐθνική τους ἑνότητα, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὴν βάση τῆς ἐπιβίωσης».

«Ἐναρμονιζόμενοι μὲ τὴν φύση καὶ τοὺς σκοπούς της, ὁ ἄνδρας καὶ ἡ γυναῖκα πρέπει νὰ εἶναι δημιουργικοὶ ὡς πρὸς τὸν ἀντίστοιχο ρόλο τους. Τὸ ἀντίθετο ἀποτελεῖ ὀπισθοδρόμηση. Τοῦτο στρέφεται ἐναντίον τῆς φύσης καὶ καταστρέφει τὴν βάση τῆς ἐλευθερίας, διότι ἀντιτίθεται στὴν ζωὴ καὶ τὴν ἐπιβίωση. Ὁ ἄνδρας καὶ ἡ γυναῖκα πρέπει νὰ ἀσκοῦν καὶ ὄχι νὰ ἀποποιοῦνται τὸν ἀντίστοιχο ρόλο γιὰ τὸν ὁποῖο δημιουργήθηκαν.Τυχὸν ἀποποίηση αὐτοῦ τοῦ ἀντίστοιχου ρόλου, ἔστω καὶ κατὰ ἕνα μέρος, συμβαίνει μόνο ὡς ἀποτέλεσμα ἐξαναγκαστικῶν συνθηκῶν καὶ ὑπὸ ἀνώμαλες συνθῆκες. Ἡ γυναῖκα ποὺ ἀπορρίπτει τὸν γάμο, τὴν ἐγκυμοσύνη, τὸν καλλωπισμὸ καὶ τὴν θηλυκότητα γιὰ λόγους ὑγείας ἐγκαταλείπει τὸν φυσικὸ ρόλο ποὺ ἔχει στὴν ζωὴ λόγω ἀνωτέρας βίας ἤ κακῆς ὑγείας. Ἡ γυναῖκα ποὺ ἀπορρίπτει τὸν γάμο, τὴν ἐγκυμοσύνη ἤ τὴν μητρότητα λόγω ἐργασίας ἀποποιεῖται τὸν φυσικό της ρόλο ὑπὸ παρόμοιες συνθῆκες ἐξαναγκασμοῦ. Ἡ γυναῖκα πού, χωρὶς κάποιον συγκεκριμένο λόγο, ἀπορρίπτει τὸν γάμο, τὴν ἐγκυμοσύνη καὶ τὴν μητρότητα, ἀποποιεῖται τὸν φυσικό της ρόλο ὡς ἀποτέλεσμα συνθηκῶν ἐξαναγκασμοῦ καὶ ἠθικῆς διαστροφῆς. Ἔτσι, ἡ ἐγκατάλειψη τῶν φυσικῶν ρόλων τοῦ θηλυκοῦ καὶ τοῦ ἀρσενικοῦ στὴν ζωὴ μπορεῖ νὰ συμβεῖ μόνον ὑπὸ μὴ φυσιολογικὲς συνθῆκες, οἱ ὁποῖες ἀντίκεινται στὴν ἐλευθερία καὶ ἀποτελοῦν ἀπειλὴ γιὰ τὴν ἐπιβίωση. Συνεπῶς, εἶναι ἀπαραίτητη μιὰ παγκόσμια ἐπανάσταση ποὺ θὰ θέσει τέλος σὲ ὅλες τὶς ὑλιστικὲς συνθῆκες ποὺ ἐμποδίζουν τὶς γυναῖκες νὰ ἐπιτελέσουν τὸν φυσικό τους ρόλο στὴν ζωὴ καὶ ποὺ τὶς ἐπιβάλλουν νὰ ἐκτελοῦν τὰ καθήκοντα τοῦ ἄνδρα γιὰ νὰ ἐξισωθοῦν μαζί του στὰ δικαιώματα. Μιὰ τέτοια ἐπανάσταση θὰ πραγματοποιηθεῖ ἀναπόφευκτα, εἰδικὰ στὶς βιομηχανικὲς κοινωνίες, ὡς ἀντίδραση τοῦ ἐνστίκτου τῆς ἐπιβίωσης, ἀκόμη καὶ χωρὶς ὑποκίνηση γιὰ ἐπανάσταση, στὴν ὁποία προβαίνει τὸ Πράσινο Βιβλίο».

«Ἡ κρατικῶς ἐλεγχόμενη καὶ συστηματοποιημένη ἐκπαίδευση εἶναι, στὴν πραγματικότητα, μιὰ ἐπιβεβλημένη ἀποχαύνωση τῶν μαζῶν. Ὅλες οἱ κυβερνήσεις ποὺ ἐπιβάλλουν ἐκπαιδευτικὰ μαθήματα ὑποχρεώνοντας τοὺς ἀνθρώπους νὰ συμμορφωθοῦν μὲ τὴν ἐπίσημη διδακτέα ὕλη καὶ ἀναγκάζουν τοὺς μαθητὲς νὰ τὴν μελετοῦν καταπιέζουν τοὺς πολῖτες τους. Ὅλες οἱ μέθοδοι διδασκαλίας ποὺ ἐπικρατοῦν στὸν κόσμο πρέπει νὰ καταργηθοῦν μὲ μιὰ παγκόσμια πολιτισμικὴ ἐπανάσταση ποὺ θὰ ἀπελευθερώσει τὸν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ σπουδὲς φανατισμοῦ καὶ ἀπὸ μεθόδους ἐσκεμμένης προσαρμογῆς τοῦ γούστου, τῆς ἱκανότητας νὰ διαμορφώνει ἔννοιες καὶ τῆς νοοτροπίας του».

«Ὅταν οἱ μᾶζες ἐφορμήσουν μέσα στοὺς ἀθλητικοὺς χώρους καὶ ἐπιδοθοῦν στὸν ἀθλητισμό, τὰ στάδια θὰ ἀδειάσουν καὶ θὰ καταστραφοῦν. Αὐτὸ θὰ γίνει ὅταν οἱ μᾶζες ἀποκτήσουν ἐπίγνωση τοῦ γεγονότος ὅτι ὁ ἀθλητισμὸς εἶναι δημόσια δραστηριότητα ἡ ὁποία θὰ πρέπει νὰ ἀσκεῖται καὶ ὄχι νὰ γίνεται θέαμα. Αὐτὸ εἶναι πιὸ λογικὸ ὡς ἐναλλακτικὴ λύση ἀπὸ τὴν σημερινὴ συνήθεια νὰ ἔχουμε μία ἀνήμπορη καὶ παθητικὴ πλειονότητα ποὺ ἁπλῶς παρακολουθεῖ.»