Όταν η διαφθορά αγγίζει κομβικούς και συνάμα ευαίσθητους τομείς, όπως είναι αυτός της δημόσιας υγείας, κατανοεί κανείς τις εκτεταμένες βλαπτικές συνέπειες που μπορεί αυτή να έχει για το κοινωνικό κράτος, για την ίση παροχή ευκαιριών πρόσβασης στο αγαθό της υγείας σε όλους τους πολίτες, για την ίδια τη ζωή τους κάποτε. Αντιλαμβάνεται τη σημασία της τήρησης δεοντολογικών κανόνων οι οποίοι μπορούν να εξασφαλίσουν ένα σύστημα υγείας που θα είναι σε θέση να προοδεύει, να βελτιώνεται να αναπτύσσει τις δομές και τις παροχές του, ένα σύστημα υγείας που δεν θα οδηγεί τους πολλούς αφανείς ήρωες των ιατρικών υπηρεσιών στην απόγνωση, όταν βλέπουν σημαντικούς για το έργο τους πόρους να διασπαθίζονται και να μην επενδύονται για το κοινό καλό, υπηρετώντας άδηλα προσωπικά ή μη συμφέροντα.
