λίγο να γρατζουνίσω είπα
και έπεσα από τον γκρεμό

Η παρούσα είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή της Ερμοφίλης Τσότσου μετά τις Ώρες ανησυχίας (εκδ. Σμίλη, 2018).
Στην ποίησή της, η θύμηση της αυταπάτης και όχι η στείρα απάτη προς τον εαυτό, στα όρια φαντασίας και πραγματικότητας, επιχειρεί να γίνει μέσο πρόσβασης στην πραγματοποίηση της επιθυμίας. Οι υπαρξιακές αναζητήσεις, ο εσωτερικός διάλογος και ο σπαραγμός για τα ανθρώπινα που αναδιπλώνονται κυριαρχούν στους στίχους της, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από σύγχρονη δομή, όψη και περιεχόμενο.
Στο πρώτο μέρος της συλλογής, οι διφορούμενοι διάλογοι προσφέρονται για πολλαπλές αναγνώσεις. Τα ακαθόριστα όρια και η διαρκής πάλη με την αυταπάτη ανοίγουν τον δρόμο για το δεύτερο μέρος, το οποίο είναι πιο συγκεκριμένο, πιο κοντά στην πραγματικότητα, με την ίδια ωστόσο θεματική.

Τον χρόνο μάζευα, μάζευα
τις μνήμες άπλωνα, άπλωνα
εγώ, άραγε
με αφορούν;
ή
με αφορούσαν;