Κάτι βράδια στο νησί...
...παραμυθάδες ντόπιοι μιλούν ψιθυριστά με λόγια παράξενα. Φτιάχνουν τις Μοίρες έτσι που να ζουν στ` απέναντι βουνό, τα φίδια να έχουν γαλάζιο χρώμα και να μιλούν ανθρωπινά, τα αγάλματα στην ακτή να ζωντανεύουν και να γίνονται αλλιώτικες γυναίκες, μια γραμμή κυματιστή να κοιμάται στο λιμενοβραχίονα του Ευδήλου, τον Ίκαρο να γλεντοκοπά στα πανηγύρια.
Κάτι βράδια στο νησί...
...οι γνωστοί ήρωες των παραμυθιών ξεχνιούνται και σμιλεύονται ιστορίες με πρωταγωνιστές τον φοβογιώργη, τον κυρ-Αντώνη, τη Ρηνιώ, τη Φυλλομένη που ζει στον κορμό ενός ξεχωριστού δέντρου, το παιδί που οι ντόπιοι το φώναζαν Κλωνί, το καριώτικο μυρμηγκάκι. Οι πολιτείες δεν ορίζονται με τείχη αλλά με αροδάφνες, οι πειρατές μοιάζουν με τους καρκάντζαρους, το φόντο δεν είναι πια ένα κάστρο, μα απλά το στέκι του Τσινιάου.
Κάτι βράδια στο νησί...
...παραμυθάδες ντόπιοι ξεχνούν την ηλικία τους, κοιτάζουν τις φλόγες που τρεμοπαίζουν, θυμούνται τα χριστουγεννιάτικα δέντρα που `ναι στολισμένα με χρωματιστά κουρελάκια κι αρχίζουν το ταξίδι... Σαν πέντε γραμμές ίσιες που αντάμωσαν πλάι στη θαλπωρή και κατσάρωσαν λιγάκι, μπλέχτηκαν, γίνανε ένα κουβάρι κι άμε να βρεις την άκρη του.
Αρχή του παραμυθιού, καλησπέρα σας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)