Το βλέμμα της  Έλλης Οικονομίδη πάνω στα θαλασσινά τοπία που επιλέγει ο φακός της είναι καθαρά φωτογραφικό. Η μαλακή εστίαση στις περισσότερες φωτογραφίες της δημιουργεί μια διάχυτη θαμπάδα που αναπόφευκτα οδηγεί σε μια έντονη αίσθηση ζωγραφικότητας, φέρνοντας στο νου ονειρικά τοπία ιαπωνικής χαρακτικής. Όμως οι θολές, σχεδόν αλλόκοσµες περιοχές του απαλού φωτός συχνά εναλλάσσονται, μέσα στην ίδια εικόνα, με ζώνες εξονυχιστικής ακρίβειας, προβάλλοντας αμείλικτα το ρυτιδιασμένο πρόσωπο βράχων ή τη στιγμή που σταγόνες του νερού εκρήγνυνται στον αέρα : δημιουργείται έτσι μια έξοχη ένταση, φωτογραφική, γιατί πηγάζει από την υπενθύμιση ότι, παρ’ όλα αυτά, ό,τι βλέπουμε εδώ υπήρξε – είναι πραγματικό.