Τον 7ον αι. π.Χ. σημειώνεται ο μεγάλος αποικισμός στη δυτική Μεσόγειο και τον Εύξεινο Πόντο, χωρίς να σημαίνει ότι η ελληνική παρουσία δεν ήταν εμβληματική και παλιότερα. 12ος αι. ο Αινείας ημίθεος αφήνει την καρδιά του στην Καρχηδόνα και το στέμμα του στο Λάτιο. Δεν είχε τύχη. Ο Οδυσσέας μετά από δέκα χρόνια γάμων και αρραβώνων έμεινε ελεύθερος από τις μάγισσες και τις βασίλισσες για να επιστρέψει στην Ιθάκη. Ο Ελληνισμός του 700 π.Χ. μάς περιμένει στην Κ. Ιταλία για να θαυμάσουμε την πολυμνημεία-μεγαλομνημεία, την πολυπρόσωπο μηχανική του Αρχιμήδη που επιβεβαιώθηκε μετά από 2.200 χρόνια για να θεωρηθεί και πρωτοπορεία με το υπερωκεάνιο που ο ίδιος ονόμασε Συρακουσία και λιμένισε για πάντα στο μοναδικό λιμάνι που μπορούσε να φιλοξενήσει, εκείνο της Αλεξάνδρειας. Την πρωτοπορεία σε ανατομία γιατί ο Ιπποκράτης την απαγόρευε από σεβασμό στο νεκρό. Την εξέλιξη της οφθαλμιατρικής. Κατάλυση της βασιλείας, εξέλιξη της ρητορικής και ανάπτυξη της σοφιστείας. Πλόες στην Ισλανδία του Βορρά και τη Σενεγάλη του Νότου. [...] (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)