"μονοπάτια της γραφής". Αφήνει -για λίγο- τις θάλασσες και τις ακτές της ποίησης και πλέει προς το λιμάνι του σύντομου πεζού λόγου, του μικροδιηγήματος - αν υπάρχει λιμάνι, γιατί η λογοτεχνία, πάντα ανήσυχη και ρευστή, δε γυρεύει λιμάνια, καθώς αγαπά τα ταξίδια προς ποθητές Ιθάκες... κι ας ξέρει πως ποτέ δε θα τις βρει.