Το ομολογώ. Είχα καιρό πολύ, να αισθανθώ τέτοιας μορφής ποιητική συγκίνηση, αντλημένη από έναν εύφορο ποιητικό κόσμο.

Πρόκειται για Ποίηση  με πληθώρα συναισθημάτων, λόγος με ποιητική αρχοντιά, μια συνεύρεση  λέξεων, οι οποίες έχουν ανυψωθεί στο ύψιστο σημείο μελωδικότητας, και εκφραστικότητας. Τα ποιήματα της Δέσποινας Σιμάκη, κατορθώνουν να  δώσουν το βαθύτερο της  ουσίας τους και, να  σε κάνουν  να συναισθανθείς  ό,τι θα προσπερνά παγιδευμένο από τη ζάλη της καθημερινότητας

Δεν είναι η ποίηση των μεγαλόσχημων χειρονομιών. Εδώ,  βρισκόμαστε αντίκρυ σε ένα λόγο αληθινό και ποιητικά χρηστικό

«Η ποίηση δεν είναι ένα είδος ιερής τελετουργίας», γράφει ο Πωλ Ελυάρ, «αντίθετα πρέπει με κάθε τίμημα να γίνεται χρηστική, κοινή. Τα πιο μεγάλα θαύματα θα περάσουν μες στη κοινή γλώσσα. Η ποίηση γεννά συνήθως τον πιο μεγάλο της εχθρό, την ποιητικοποίηση της. Εκεί, όπου οι λέξεις προστίθενται στις λέξεις, για να καταστρέψουν  το μεγαλείο της έκπληξης». 

Κώστας Φασουλάς

Στιχουργός