Ελάχιστες περιοχές του πλανήτη έχουν δεχθεί τόσο μεγάλη αναπτυξιακή βοήθεια όσο τα Βαλκάνια στο διάστημα 1991-2006. Ένα μεγάλο μέρος της βοήθειας αυτής χρησιμοποιήθηκε αποτελεσματικά για την αποκατάσταση προσφύγων, την ανακατασκευή οδικών δικτύων, την προώθηση οικονομικών μεταρρυθμίσεων, την προστασία του περιβάλλοντος και τον εκδημοκρατισμό. Ωστόσο, ένα σημαντικό μέρος της βοήθειας κατασπαταλήθηκε. Μεγάλα ποσά δαπανήθηκαν σε έργα βιτρίνας και σε αμφίβολης αξίας προγράμματα, σε μισθούς συμβούλων από τις χώρες-δωρητές που δεν είχαν γνώμη των προβλημάτων της περιοχής, σε κτίρια που παρέμειναν ημιτελή, σε εγκαταστάσεις που δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ, σε δρόμους και γέφυρες που δεν συνδέουν τίποτε ή δεν οδηγούν πουθενά. Το βιβλίο αυτό εξετάζει τις αντιφάσεις της διεθνούς βοήθειας στα Βαλκάνια, αναλύει τις επιτυχίες και τις αποτυχίες, καταγράφει τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, υπογραμμίζει τον κίνδυνο των απλουστευτικών γενικεύσεων και αναζητά τους τρόπους εκείνους που θα μπορούσαν να κάνουν τη διεθνή γενναιοδωρία πιο αποτελεσματική