O Tομ τώρα είχε γίνει ένας μεγάλος ήρωας! Δεν περπατούσε πια χοροπηδώντας·
πήγαινε με βήμα επίσημο και κορδωμένο γιατί, σαν διάσημος πειρατής που ήταν
τώρα, αισθανόταν όλα τα βλέμματα στραμμένα πάνω του. [...] Έκανε πως τάχα
δεν έβλεπε τις ματιές που του έριχναν καθώς περνούσε κι ότι δεν άκουγε τα σχόλια, αλλά μέσα του πετούσε από τη χαρά του.