Η ιστορία πραγματεύεται ένα πολύ σημαντικό οικολογικό πρόβλημα, αυτό της μόλυνσης των υδάτων. Τα πλάσματα του βυθού υψώνουν τη δική τους φωνή απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση, η οποία οφείλεται στην ανθρώπινη παρέμβαση. Η ρίψη των σκουπιδιών σε κάδους, η ανακύκλωση, καθώς και οι αρχές της φιλίας και της συλλογικότητας αποτελούν βασικές ιδέες του κειμένου. Πιο αναγκαία από ποτέ κρίνεται η κινητοποίηση, μικρών και μεγάλων, σε μια «εκστρατεία» αγάπης και φροντίδας του περιβάλλοντος μέσα από τη συνειδητοποίηση ότι το φλέγον αυτό θέμα προεκτείνεται και αφορά τόσο το παρόν όσο και το μέλλον των παιδιών μας, την ίδια μας την ύπαρξη σε αρμονία με το οικοσύστημα εντέλει.

Άλλωστε, όπως έλεγε κι ο μεγάλος παραμυθάς Χανς Κρίστιαν- Άντερσεν: «Τα παραμύθια γράφονται για να κοιμούνται τα παιδιά και να ξυπνάνε οι ενήλικες».