Από την ποίησή µου αναδύεται το παιδικό τραύµα που αναζητά τη λύτρωσή του µέσα από συµπαντικά παιχνίδια του νου και της ψυχής. Ο θυµός, ο πόνος, ο έρωτας και ο θάνατος συµπορεύονται στο ταξίδι της κάθαρσης και οι στιγµές αγκαλιάζουν τον φόβο των συναισθηµάτων. Στο τέλος κάθε ποιητικής πράξης, απελευθερώνονται οι εγκλωβισµένες πεποιθήσεις και η τραυµατική εµπειρία ακολουθεί την ίαση µέσα από την αλήθεια, µέσα από την αληθινή πηγή.

Θα ’ρθω πάλι, Μυρτώ.
ο φόβος έγινε γαλήνια σιωπή,
ο τρόµος και τα ουρλιαχτά
αθάνατες µελωδίες.
Θα ’ρθω πάλι, Μυρτώ.
στη φωτιά δίπλα θα καθίσω,
όρκους θα δώσω
να ξαναγεννηθώ
στον κόσµο αυτόν
που µε έµαθε να σ’ αγαπώ.