Ο Στέφανος Μίλλερ μάς παρουσιάζει τις σημαντικότερες αρχαιολογικές του ανακαλύψεις στη Νεμέα, μια προσωπική αυτοβιογραφία, μια κοινωνική ιστορία με πολλά τοπικά ανέκδοτα περιστατικά, μια περιγραφή της δημιουργίας ενός περιφραγμένου αρχαιολογικού πάρκου 180 περίπου στρεμμάτων, που πλαισιώνεται από κυπαρίσσια, την ανέγερση ενός αρχαιολογικού μουσείου και την ανακάλυψη χιλιάδων αρχαίων τέχνεργων που στεγάζονται σ’ αυτό, την αναβίωση των Νεμέων Αγώνων (www.nemeangames.org), την αναστήλωση έξι κιόνων του Ναού του Νεμείου Διός, που προστέθηκαν στους τρεις που πάντοτε παρέμεναν όρθιοι ―αυτά είναι μερικά μόνο από τα αποτελέσματα του έργου ζωής του συγγραφέα. Η υπερηφάνειά του γίνεται ίσως περισσότερο αισθητή καθώς εξιστορεί τη συμβολή των κατοίκων της περιοχής στην πραγματοποίηση του ονείρου του και την αναπτυσσόμενη υπερηφάνειά τους για το έργο τους, όπως και για το δικό του.

Εξηγεί πώς ξεκίνησε το προκαταρκτικό έργο του στην Αθήνα και το Μπέρκλεϋ το 1971 και τις αρχικές του προσπάθειες στον χώρο το 1973. Παραδέχεται ότι, όταν ξεκινούσε, δεν πίστευε πως θα βρισκόταν ακόμα στη Νεμέα, μισό αιώνα μετά, αλλά αυτή η ιστορία έγινε σύντομα αναπόφευκτη. Ίσως δεν είναι σαφές στον αναγνώστη γιατί ένας νεαρός από τη Μεσοδυτική Αμερική, με ελβετο-γερμανική καταγωγή, πέρασε τη ζωή του στην Ελλάδα, ξεκινώντας το 1967, αν και ο Μίλλερ φαίνεται να πιστεύει ότι αυτό είχε προκαθοριστεί. Αλλά, όποια και να ήταν η αιτία, καθώς διαβάζουμε τη Νεμέα και εγώ, μπορούμε να είμαστε ευτυχείς που ο Ιντιάνα Μίλλερ είναι πια Έλληνας πολίτης.