Απευθυνόμενος στους εξόριστους προγραμμένους Γάλλους συμπατριώτες του στη Μεγάλη Βρετανία, ο Βίκτωρ Ουγκώ μας παραδίδει ένα μεγαλειώδες αντιπολεμικό κείμενο, ένα απαστράπτον κατηγορώ εναντίον της μοναρχίας και της απολυταρχίας, συνθέτοντας ταυτόχρονα τον ύμνο της Ενωμένης Ευρώπης, ενός οράματος συγκλονιστικά επίκαιρου στις μέρες μας. Καταγγέλλοντας τις καταστρεπτικές συνέπειες των αλλεπάλληλων ευρωπαϊκών πολεμικών συγκρούσεων, εμπνέεται από μια πολιτική που κάνει λόγο για την αναγκαιότητα της Ενωμένης Ευρώπης! Μιας Ευρώπης όπου "... δεν θα υπήρχαν σύνορα, ούτε τελωνοφύλακες, ούτε δασμοί ... οι συναλλαγές θα ήταν ελεύθερες ... μια γιγαντιαία πλημμυρίδα και άμπωτη χρημάτων και προϊόντων...", μιας Ευρώπης με "…ένα κοινό νόμισμα, σε δύο μορφές, μεταλλική και χάρτινη, που θα είχε για στήριγμά του το κεφάλαιο "Ευρώπη" και για κινητήριο δύναμή του την ελεύθερη εργασία διακοσίων εκατομμύριων ανθρώπων...", μιας Ευρώπης όπου "... η αδελφοσύνη θα γεννούσε την αλληλεγγύη · το κέρδος όλων θα ήταν η περιουσία του καθενός, η εργασία του καθενός η εγγύηση όλων".

Από την εναρκτήρια ομιλία του Βίκτωρος Ουγκώ στο Συνέδριο για την Ειρήνη, στις 21 Αυγούστου 1849.

"Θα `ρθει μια μέρα που εσύ Γαλλία, εσύ Ρωσία, εσύ Ιταλία, εσύ Αγγλία, εσύ Γερμανία, εσείς έθνη της ηπείρου, δίχως να χάσετε τις ιδιαιτερότητες και το μεγαλείο σας, θα ενωθείτε και θα δημιουργήσετε την ευρωπαϊκή αδερφοσύνη...
Θα `ρθει μια μέρα που δεν θα υπάρχουν πια άλλα πεδία μαχών παρά οι αγορές που θα ανοίγουν στο εμπόριο και τα μυαλά που θα ανοίγουν στις ιδέες...
Θα `ρθει μια μέρα που οι βόμβες θα αντικατασταθούν από την καθολική ψηφοφορία των λαών κι από τη σεβάσμια διακυβέρνηση μιας μεγάλης κυρίαρχης ευρωπαϊκής συγκλήτου..."