Μία κλασσική ψυχαναλυτική μελέτη για τον σωσία, τον αναδιπλασιασμό της προσωπικότητας ως κυρίαρχο λογοτεχνικό μοτίβο σε πλείστους συγγραφείς, όπως τον Χόφμαν, τον Πόε, τον Ντοστογιέφσκυ, τον Ουάιλντ, τον Σαμισό, τον Ζαν Πωλ, τον Γκαίτε, τον Στήβενσον.
Επ` αυτού, οι κυρίαρχες ψυχαναλυτικές αναφορές ως προς την διαμόρφωση του φαινομένου, με προεξάρχουσα την έννοια του ναρκισσισμού, τον ρόλο του στην συγκρότηση του Εγώ, σε σύμπλευση με την αέναη ενόρμηση του θανάτου.
Προσέτι, ο συσχετισμός του σωσία με ευρύτερες εθνολογικές και ανθρωπολογικές αναφορές, ιδίως με τον ρόλο της σκιάς και την αναπαράσταση της ψυχής.
