Η Δογματική του Βικεντίου Δαμοδού (1700-1754) περιλαμβάνεται σε τέσσερις ογκώδεις χειρόγραφους κώδικες που φυλάσσονται στην βιβλιοθήκη της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου με συνολικά 6.088 σελίδες. Τα χειρόγραφα αυτά τα διέσωσε στην Μονή ο Βατοπαιδινός ιερομόναχος Νικόδημος Καρούσος, μαθητής του Βικεντίου Δαμοδού και ρήτωρ της Μ.τ.Χ.Ε., ο οποίος μάλιστα το 1788 είχε πάει στην Βιέννη για να εκδόσει την Δογματική, αφού είχε πάρει και την απαιτούμενη έγκριση από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά δεν πρόλαβε γιατί στις 18 Αυγούστου 1788 πέθανε. Ακόμη και ο Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄, ο οποίος είχε διαβάσει στην Βιέννη το χειρόγραφο της Δογματικής, κατέλαβε προσπάθειες για την έκδοση της δίχως να επιτευχθεί το ποθούμενο. Ο λόγιος μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος Ιεζεκιήλ, ο οποίος θεωρεί τον Δαμοδό "εκ των πάνυ σοφών και μεγαλυτέρων του Γένους διδασκάλων" γράφει "η έκδοσις (της Δογματικής) μεγάλην θα περιέψη τιμήν εις τον εκδότην και ωφέλειαν εις τον πρωχόν κλάδον της Ορθοδόξου Δογματικής Θεολογίας". Το 1940 ο λόγιος Αγιοπαυλίτης αρχιμανδρίτης Λουκιανός Δεπούντης σε μία μελέτη του που περιγράφει την ανέκδοτη Δογματική του Δαμοδού εύχεται να βρεθεί ο Μαικήνας που θα κάνει αυτήν την έκδοση...

Στην εκτενή Δογματική του ο Δαμοδός δεν γράφει κάτι δικό του, δεν αυτοσχεδιάζει, μπορεί να χρησιμοποιεί τις επιστημονικές μεθόδους της εποχής του, αλλά παρουσιάζει την διδασκαλία των Πατέρων, τους οποίους χαρακτηρίζει "φωστήρας", διδασκάλους και άκρους θεολόγους της Εκκλησίας". Θέτει ως προϋπόθεση της αληθινής, αυθεντικής θεολογήσεως την καθαρότητα της καρδιάς, όχι σε ηθικιστικό αλλά σε οντολογικό επίπεδο, γιατί "οι καθαροί τη καρδιά τον Θεόν όψονται" (Ματθ. 5,8). Ο Δαμοδός τονίζει ότι ο αληθής θεολόγος δεν είναι αυτός που μιλά διανοητικά, νοησιαρχιακά περί Θεού αλλά αυτός που έχει "πάσαν αρετήν και αγιότητα".