"Στα έμβολα!":
Πρόβαλε απότομα, τράβηξε την πόρτα, πίσω του, βρόντησε. Στάθηκ` έτσι στο κεφαλόσκαλο, ψάχτηκε. ("Όλα εντάξει. Δεν παραφουσκώνει το πέτσινο!..") Ξαναδοκιμάζει το φερμουάρ, ως κάτω, αστραπιαία. ("Φίνα!") Φάνηκαν τα σταυρωτά φυσεκλίκια, μεταποιημένα που τάχε, κατάστηθα: κάργα 30 γεμιστήρες, και τρεις στην κωλότσεπη, με την "επιθετική". (Δυο μέρες του τάρραβε - "Θήκες, σου λέω, θήκες! Λοξά, καταπάνω· μη γλυστράνε! Όχι καπάκια· να τραβιούνται λεύτερα!" - στο παλιό πετσί, από χοντρό καραβόπανο, κ` έσπαε τα βελόνια της...)
Ξανάκανε την κίνηση για το στάγερ: να τ` αρπάη αμέσως μες από το μπάτλ -και κλειστό- κρεμασμένο απ` τον ώμο. ("Έξτρα πρίμα!") Κ` οι μίλλς στις τσέπες, τρεις και τρεις, με τσιγάρα, αναφτήρα... ("Χωράει κ` η ταυτότητα;" Και τι τη θέλει; "Ωχ αδερφέ, το παλιόχαρτο! Τέρμα!.." Την έστειλε πλαναριστή πάν` απ` τη μάντρα.)
Πήδησε τα σκαλιά τρία-τρία. Χύθηκε στο δρόμο.
Τράβησ` απ` το Πάρκο, για τη λεωφόρο.
Καταμεσήμερο.
- Ρε, τρελλός είσαι;..
- Όχι! Θα καθαρίσω γώ, μέρα μεσημέρι!
- Και πως θα στρίψης;
- Με τούτο δω! (Και βάρησε την παλάμη στ` αυτόματο.) Δε θα πης τίποτα στους ψόφιους!
- Θα το μάθουνε.
- Άμα γίνη, να! (Κ` έκανε με το χέρι.)
- Θα σε διαγράψουνε!
- Και;.. Σάματις που με γράψανε;.. Τους το γύρεψα;
- Ε, όχι!
- Ναι, ναι!.. Μούρθ` η Φαντόμα ένα βράδι: "Σ` έχουνε", λέει, "για δικό τους"!.. Πέρσι.
- Μα δεν έφυγες...
- Κι ουτ` "ήρθα"! [...]