Στὴν ταπεινὴ μοναστηριακὴ κουζίνα μας, ἡ Παναγία μας, ἡ Κυρία Θεοτόκος, φροντίζει τὰ παιδιά Της, ποὺ καθημερινὰ κοπιάζουν καὶ νηστεύουν κατὰ τὸ παράδειγμα τοῦ Υἱοῦ Της καὶ Θεοῦ μας. Ἐξάλλου γιὰ τοὺς Ἁγιορεῖτες μοναχοὺς ἡ Παναγία εἶναι ἡ Γερόντισσα, ἡ Οἰκονόμισσα, ἡ Πορταΐτισσα, ἡ Ἐλαιοβρύτισσα ἀλλὰ καὶ ἡ Τραπεζάρισσα καὶ ἡ Μαγείρισσα.
Τὸ εὔγεστο ἀποτέλεσμα σὲ ἕνα νηστήσιμο φαγητὸ εἶναι ἄμεσα συνυφασμένο μὲ τὸν συνδυασμὸ ἐργασίας καὶ προσευχῆς. Πρὶν ἀρχίσει τὸ μαγείρεμα τῆς ἡμέρας, οἱ μάγειρες μοναχοὶ παίρνουν τὴν εὐλογία τοῦ Γέροντα καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ μαγειρέματος προσεύχονται μὲ τὴν εὐχή, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».
(Από τον πρόλογο του βιβλίου)