Οι λόγοι περί φύλου και σεξουαλικότητας κατά το γύρισμα του 19ου προς τον 20ό αιώνα,

πανευρωπαϊκά γνωρίζουν μια πρωτοφανή άνθιση σε όλους τους τομείς της κοινωνίας:

πολιτική, δημοσιογραφία, επιστήμη (και ψευδο-επιστήμη), φιλοσοφία, εικαστικά,

λογοτεχνία. Ειδικά στις τέχνες, οι προβληματισμοί αυτοί – μια πρώιμη εκδοχή της

«αναταραχής φύλου» (Butler), η οποία ως θεωρητική σύλληψη εμφανίζεται κοντά στο ‘δικό

μας’ Millennium – συγκροτούν έναν από τους κεντρικούς πυρήνες του τότε αναδυόμενου,

πολύμορφου μοντερνιστικού ρεύματος. Ο Τόμας Μαν – συγγραφέας με σεισμογραφική

αίσθηση για τα τεκταινόμενα της κάθε ιστορικής εποχής που γνώρισε στη μακρά λογοτεχνική

του πορεία – δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστος από αυτό το κλίμα. Τα δύο

διηγήματα της πρώτης του περιόδου, που παρουσιάζονται εδώ σε πρώτη ελληνική

μετάφραση, εντρυφούν στα ζητήματα του φύλου, αναδεικνύοντας τα ανεπανάληπτα

λογοτεχνικά χαρακτηριστικά που μετέπειτα θα αναπτύξει εν εκτάσει και στα μεγάλα του

έργα: αριστοτεχνικά στιβαρή και απολαυστική αφήγηση συνδυασμένη με διακειμενικό

‘παιχνίδι’, μινιμαλισμό, ειρωνεία, χιούμορ και υπονόμευση.