«...Η ίδια µου η ζωή έχει ένα µεγαλείο. Για σκέψου! Ζω ακριβώς σαν να παίζω. Παίζω έναν κεντρικό ρόλο σε µια παράσταση που δεν τελειώνει ποτέ. Τι παραπάνω είναι η θρησκεία; Ένα θέατρο που το πιστεύεις βαθιά. Σαµάνοι, προφήτες, θεατρίνοι, σαλτιµπάγκοι, εγώ... Θα πιω λίγο, συνήλθα… Εδώ θα µπορούσε να ’ταν η σπηλιά µου. Ο άνθρωπος των σπηλαίων, η πρώτη εστία... Η φωτιά λείπει αλλά την έχω εδώ... Κι αυτά τα µπουκάλια, η βιβλιοθήκη µου. Βιβλιοθήκη-µπουκαλοθήκη. Ένα µοντέρνο τέµπλο µε µπουκάλια. Ποιος θα µπορούσε να το έχει φτιάξει; Ο Πικάµπια, ο Ερνστ, ποιος;...».
