Η ανάδειξη μιας νέας γενιάς ανταρτών πόλης από το 2008 και μετά στην Ελλάδα εγείρει πολλά ζητήματα σχετικά με τα γενεσιουργά αίτια και τους στόχους της ένοπλης πάλης στον 21o αιώνα. Θεωρώντας ότι η έξωθεν ανάλυση αυτού του θέματος είναι επιστημονικά έωλη, η συγγραφέας αντιπαραθέτει δύο δημόσιους λόγους, διατυπωμένους αντίστοιχα σε προκηρύξεις ανάληψης ευθύνης και δημοσιεύματα στα ΜΜΕ, προκειμένου να διαφανούν οι διαδικασίες αυτοπροσδιορισμού και ετεροπροσδιορισμού της σύγχρονης ένοπλης πάλης.
Η ανάλυση των αντίστοιχων επικοινωνιακών στρατηγικών φέρνει στο φως πολλαπλές αντιθέσεις, άρρηκτα συνδεδεμένες με τη διάρθρωση και λειτουργία του ελληνικού και διεθνούς πολιτικού πεδίου, οι οποίες τελικά αποδυναμώνουν τόσο τη δυναμική της επιδιωκόμενης ριζοσπαστικής αλλαγής όσο και την εμβέλεια του μηχανισμού προάσπισης του κρατούντος πολιτικού συστήματος.
