Η Γέρµα ενστερνίζεται τον κανόνα που της υπαγορεύει ότι θα καταξιωθεί ως γυναίκα, ως σύζυγος και ως µέλος της κοινωνίας, στην οποία της έλαχε να ζει, µόνο εάν αποκτήσει παιδί. ∆εν διαθέτει άλλες επιλογές. ∆εν προβλέπονται από τον κανόνα. Εάν δεν καταφέρει να αποκτήσει παιδί, παύει να υπάρχει ως προσωπικότητα. Άλλες λύσεις δεν γίνονται αποδεκτές, ίσως επειδή δεν είναι κατανοητές, ίσως επειδή επιφέρουν ανεπιθύµητες αναστατώσεις. Με εµφανή τα σηµάδια της δικαιολογηµένα υποφώσκουσας αµφιβολίας της, η Γέρµα ακολουθεί την εκούσια αυταπάτη και αποφασίζει να τεθεί υπό καθεστώς ενοχής και να αγωνιστεί προς επίτευξη του ποθούµενου µέσα από τρόπους που δεν πρόκειται να εξουδετερώσουν την πραγµατική αιτία του προβλήµατός της, αλλά µάλλον να αντιµετωπίσουν συµβατικά και τυπολατρικά τα συµπτώµατά του.  Η Γέρµα ως δράµα είναι µια αυθεντική τραγωδία. Εποµένως, η Γέρµα ως πρωταγωνίστρια του δράµατος είναι µια γνήσια τραγική ηρωίδα. Μέσα στην ψυχή της, λοιπόν, συνυπάρχουν δύο υποστάσεις, εκείνη του θύµατος και εκείνη του θύτη, περίπλοκα συνδεδεµένες και αδιάλειπτα αλληλοαναιρούµενες, όπως είθισται να συµβαίνει σε κάθε αληθινή µορφή τραγικότητας.