«Το έτος 1932 πρέπει να γίνη για μας το έτος της αποφάσεως. Αυτό το έτος θα είναι έτος σκληρού και ακάμπτου αγώνος. Μόνον ο δυνατός που στέκει πάνω σε γερό και σταθερό έδαφος θα βαστάξη σ’ αυτόν τον αγώνα. Το κυριώτερο: πρέπει να βρισκώμεθα στη μέση των οπαδών μας, δεν πρέπει να χωρισθούμε από τον λαό. Ο λαός είναι αρχή, μέσον και τέλος ολοκλήρου της εργασίας μας. Η πρώτη μέρα του νέου έτους φέρνει κάποια ησυχία. Είναι όμως μια ησυχία, πρόδρομος της τρικυμίας. Πρέπει να οπλισθούμε με την σκληρότητα, που είναι αναγκαία για να υποστούμε τις πιο δύσκολες κρίσεις. Μεθαύριον αρχίζει πάλι η εργασία. Είμεθα ήδη κουρασμένοι από τη μακρά ησυχία. Δεν ημπορούμε να παραστήσωμε πια μια ζωή χωρίς άγριο και συναρπαστικό ρυθμό, μια ζωή που θα είναι γενικά αξία για να τη ζήσωμε.»