Κάποιες στιγµές, όταν αναβλύζουν από τις κατσαρόλες µου τα αρώµατα των µπαχαρικών που χρησιµοποιώ, κλείνω τα µάτια και µεταφέροµαι νοερά στα παιδικά µου χρόνια στο Καντιλί στον Βόσπορο, στις ηµέρες της Παναγίας, που γιόρταζα και στο σπίτι υπήρχε πυρετός ετοιµασιών, µε τη γιαγιά Βασίτσα στο τιµόνι της κουζίνας, τη µαµά Σοφούλα από δίπλα, το Ελενάκι και τη Μακρουίτσα σε βοηθητικές θέσεις... Ήταν όλες σε µόνιµη σύγκρουση µε τη γιαγιά για το ποιο µπαχαρικό ταιριάζει περισσότερο στο κοκκινιστό, µε τον παντοτινό καβγά µην αλλάξουν οι συνήθειες µαγειρέµατος των συγκεκριµένων πιάτων, γιατί υπάρχουν οι αιώνιοι άγραφοι νόµοι της Πολίτικης Κουζίνας. Νόµοι που δεν άλλαξαν, ούτε πρόκειται να αλλάξουν ποτέ!
Τα µπαχαρικά είναι ο πλούτος στη ζωή και στην τροφή µας. Είναι το µαγικό ραβδάκι κάθε µάγειρα και κάθε µαγείρισσας, που µπορεί να µετατρέψει ένα απλό πιάτο σε µια πανδαισία γεύσης και µαγείας, µε αρώµατα αισθησιακά, ακόµα κι αφροδισιακά. Λίγοι κόκκοι κλεισµένοι σε ένα τοσοδούλι µπουκαλάκι που, έτσι και απελευθερωθούν, κάνουν τόσο αισθητή την παρουσία τους, όπως κάθε πολύτιµο αγαθό που τοποθετείται σε µικρή συσκευασία.
Κι ας µην ξεχνάµε ότι ο δρόµος για την καρδιά περνάει από το στοµάχι.