Το μυθιστόρημα Ο κόμης του Μόντε-Χρίστο, σηματοδοτεί το απόγειο της δόξας του πολυγραφότερου συγγραφέα του 19ου αι. και μεγαλοφυή, Αλέξανδρου Δουμά πατέρα. Πρόκειται για ένα αμιγώς ρομαντικό έργο, σταθμό για το είδος του και τον αιώνα που γράφτηκε, σαφώς επηρεασμένο από τα βυρωνικά φιλελληνικά πρότυπα, με μεσογειακά χαρακτηριστικά  και στοιχεία οριενταλισμού που μάγευαν και μαγεύουν ακόμη τον αναγνώστη μέσα από τις περιγραφές των τόπων που κινούνται οι ήρωές του (Μασσαλία, Παρίσι, Ιταλία κλπ) και των προσώπων που συναναστρέφονται (όπως η Χάιδω και ο Αλή πασάς). Η επιτυχία του έργου στο γαλλικό αναγνωστικό κοινό από τη στιγμή που άρχισε να κυκλοφορεί σε συνέχειες το 1844, αλλά και στη θεατρική σκηνή υπήρξε τεράστια. Σχεδόν ταυτόχρονα, μέσω των μεταφράσεων η επιτυχία ταξίδεψε στο ευρύτερο ευρωπαϊκό και αμερικανικό κοινό. Ο συγγραφέας μετά την κυκλοφορία του έργου άρχισε πλέον να είναι περισσότερο αναγνωρίσιμος στο ευρύ κοινό ως ο συγγραφέας του Μόντε-Χρίστο, παρά με το ονοματεπώνυμό του. Δηλαδή, η φήμη του ήρωα του έργου στην περίπτωση αυτή, ξεπέρασε τη φήμη του συγγραφέα. Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα δημιουργείτο σε αρκετούς σύγχυση του ονόματος του Δουμά με το όνομα του πρωταγωνιστή του, αφού είχε δοθεί η εντύπωση ότι ο ήρωας του έργου, ο Monte-Cristo και ο συγγραφέας του ήταν το ίδιο πρόσωπο…

Στην παρούσα έκδοση ο αναγνώστης, εκτός από το πλήρες - χωρίς συντομεύσεις - κείμενο του έργου, το οποίο είναι πλούσιο σε διευκρινιστικά σχόλια, έχει την ευκαιρία να διαβάσει στην εισαγωγή και στο επίμετρο σχετικά με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφτηκε, την υποδοχή και την τεράστια απήχηση του έργου αυτού στη Γαλλία και στο ελληνόφωνο κοινό του 19ου αιώνα.

ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΡΟΣ

Ο Αλέξανδρος Δουμάς (Alexandre Dumas) πατέρας (Villets Cotterêts, 24 Ιουλίου 1802 – Puys, 4 Δεκεμβρίου 1870) υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους Γάλλους μυθιστοριογράφους και δραματουργούς και αναμφισβήτητα ο πιο διαβασμένος συγγραφέας του ΙΘ ́́αιώνα. Γιος του στρατηγού του Βοναπάρτη, Thomas Alexandre Dumas ο οποίος σκοτώθηκε στην εκστρατεία της Αιγύπτου, εγγονός του μαρκήσιου, Davy de la Pailleterie και μιας μαύρης σκλάβας, της Marie Cessette. Έζησε μια περιπετειώδη ζωή με πολλές οικονομικές μεταπτώσεις. Διέπρεψε στο ιστορικό μυθιστόρημα, εισήγαγε το ιστορικό δράμα στο θέατρο και άφησε ενδιαφέροντα κείμενα ταξιδιωτικών εντυπώσεων. Στο Παρίσι είχε πάμπολλους συνεργάτες οι οποίοι τον βοηθούσαν στη σύνθεση και τη συγγραφή των πολύτομων έργων του. Ανάμεσα σ’ αυτούς συγκαταλέγονται και δύο Έλληνες, ο Ειρηναίος Ασώπιος και ο Θεόδωρος Κασάπης. Το 2002 με απόφαση του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας μεταφέρθηκε η σορός του στο παρισινό Πάνθεον και στο εξής αναπαύεται μεταξύ των Ουγκώ και Ζολά.