Τα διηγήματα τούτης της συλλογής ανήκουν στην πρώτη συγγραφική περίοδο του Ντύλαν Τόμας, τη «σκοτεινή»… Παραμύθια, θρύλοι του βορρά και ιδίως της Ουαλίας, μύθοι και λαϊκές δοξασίες που περνούν από στόμα σε στόμα συνθέτουν το φόντο, τον καμβά πάνω στον οποίο ο συγγραφέας κεντάει με μεγάλη μαστοριά τα κείμενά του. Πρόκειται για διηγήματα-ποιήματα, για κομψοτεχνήματα ποιητικής πρόζας, όπου μπορεί ήδη να διακρίνει κανείς όλα τα χαρακτηριστικά του ώριμου ποιητικού λόγου του Ντύλαν Τόμας.

Τα εφτά διηγήματα της συλλογής αποτελούν μεταφορές, παραβολές μιας ζωής έξω από τα όρια, έξω από τις επιταγές της κοινωνίας. Στις ιστορίες αυτές συναντάμε τον καταχωνιασμένο φόβο, τα ανομολόγητα πάθη, την αλλόκοτη, τερατώδη πλευρά των παραμυθιών. Ο νεαρός Ντύλαν Τόμας είναι ένας provocateur που, διατηρώντας όλη τη σκοτεινιά, το πένθος της εφηβείας, σκηνοθετεί δεξιοτεχνικά ένα σύμπαν που δονείται από εικόνες μυστικές. Κι ο στόχος που θέτει για τον εαυτό του σε τούτα τα αφηγήματα είναι να μοιάζουν με «αυγά γεννημένα από τίγρεις» – να αποπνέουν μια υπέροχη πρωτοτυπία…