«Αχ, καρδιά μου. Λένε ότι είμαι αρμένικος σπόρος. Μακάρι να μην ήμουν σπόρος, να μην είχα πέσει στη μήτρα. Είμαι ο Χραντ, γιος λιθοτόμουr πατέρα και πεντάμορφης μητέρας, ίσως όμως να είμαι ο σπόρος του Κούρδου τσοπάνη που άφησε στη μήτρα της αγαπημένης του Αρμένισσας, της γιαγιάς μου, την ώρα που φύλαγε τα ζώα. Ή μπορεί να είμαι τούρκικος σπόρος που ήρθε από την Κεντρική Ασία και προσπάθησε να ανθίσει εδώ. Είμαι εξόριστος ή ταλαιπωρημένος από τη θλίψη ή την μοίρα; Δεν ξέρω. Χάμα Μπίκο, αν με ρωτήσεις τώρα τι είμαι θα πω ότι από το 1915 το όνομα μου είναι “Χιντό” δηλαδή Χιντίρ.»
