Τα Αρβανίτικα Παραμύθια των Μεσογείων ξαναβρίσκουν τη θέση τους στις σελίδες της Λαογραφίας μας. Σαν σκοποί τραγουδισμένοι από ρολόι παλιό, κουβαλούν μέσα τους τη νοσταλγία για την αθωότητα άλλων καιρών, "τότε που οι άνθρωποι ήταν καλοί και ζούσαν σαν αδέρφια και που ο ουρανός ήταν τόσο χαμηλά, ώστε οι αγελάδες σήκωναν το κεφάλι και τον έγλειφαν με τη γλώσσα. Για δαύτο έχουν μέχρι και σήμερα αστεράκια κολλημένα στη γλώσσα τους".
