Η ιστορία αυτή του Πήτερ Ουσπένσκι, σπουδαίου φιλόσοφου, συγγραφέα,  πνευματικού δασκάλου και σημαντικού μαθητή του Γεωργίου Γκουρτζίεφ, διερευνά δυο μεγάλα ερωτήματα: πρώτον, κατά πόσο το κακό δρα συνειδητά και δεύτερον –που αποτελεί πεποίθηση των περισσότερων ανθρώπων– ο υλικός κόσμος είναι η μόνη πραγματικότητα; Ο Ουσπένσκι έχει την άποψη πως η πίστη αυτή είναι η πηγή όλων μας των προβλημάτων, καθώς παραβλέπουμε το αληθινό πρόβλημα, που είναι η απελευθέρωσή μας από τη φυλακή της ύλης.

Θέλοντας να κάνει γνωστή την οπτική του αυτή έγραψε τον Εφευρέτη, μια αλληγορική και συνάμα προφητική ιστορία (αν λάβουμε υπόψη ότι γράφτηκε έναν αιώνα πριν) με πρωταγωνιστή ένα νεαρό άντρα, εφευρέτη, που έρχεται αντιμέτωπος με τις συνέπειες της σύγχρονης επιστήμης και τεχνολογίας.

Ο Ουσπένσκι ισχυρίζεται ότι το κακό σπάνια εκδηλώνεται με συνειδητή πρόθεση, αλλά πιο συχνά είναι το αποτέλεσμα της ύπνωσης και της μηχανικότητας μέσα στην οποία ζούμε. Το ζήτημα αυτό διατρέχει όλη την ιστορία καθώς ο εφευρέτης φαίνεται να κάνει το κακό ιδίως όταν προτίθεται να κάνει το καλό, μη μπορώντας να συνειδητοποιήσει τις καταστροφικές συνέπειες της μεγαλοφυούς εφεύρεσής του.

Μια άλλη ιδέα που επίσης διατρέχει το βιβλίο είναι ότι ο Διάβολος ενδιαφέρεται για εμάς μόνο όταν κάνουμε μια πραγματική προσπάθεια να αποδράσουμε – μια βασική ιδέα του Ουσπένσκι στην οποία επιστρέφει συχνά σε όλα του σχεδόν τα βιβλία. Κατά τον ίδιο, λίγοι άνθρωποι είναι σε θέση να αναγνωρίσουν ότι το τίμημα του να κάνεις το σωστό είναι πολύ υψηλό, καθώς έρχεσαι αντιμέτωπος με αντίρροπες δυνάμεις που ορισμένες φορές φέρνουν την καταστροφή. Επίσης λίγοι άνθρωποι βλέπουν την πραγματικότητα ως έχει. Η πλειονότητα βλέπει μόνο ορισμένες εκφάνσεις της, πράγμα που διαπιστώνουμε να ισχύει σε μεγάλο βαθμό σήμερα σε σχέση με εκατό χρόνια πριν που γράφτηκε αυτή η ιστορία.

Ο ίδιος δίδασκε πως αν ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων μπορούσε να δει κάπως καθαρά την κατάστασή του και αποδεχόταν την πρόκληση να αφυπνιστεί, ο κόσμος θα μπορούσε να αλλάξει.