Τό 2017 συμπληρώνονται 100 ἔτη ἀπό τήν ἐπικράτηση τῶν Μπολσεβίκων τοῦ Βλαδιμήρου Λένιν στήν Ρωσική Αὐτοκρατορία.
Πρόκειται γιά ἕνα γεγονός παγκόσμιας σημασίας, πού ἐπηρέασε ὄχι μόνο τό ἱστορικό καί μεγάλο κράτος τῆς Ρωσίας (πού σύντομα μετατράπηκε σέ Ε.Σ.Σ.Δ., Ἕνωση Σοβιετικῶν Σοσιαλιστικῶν Δημοκρατιῶν ἤ ἁπλῶς Σοβιετική Ἕνωση), ἀλλά καί ὑπῆρξε τό ἐφαλτήριο, ἡ βάση γιά τήν ἐξάπλωση καί τήν ἐπιβολή τῆς Ἰδεολογίας τοῦ Κομμουνισμοῦ σέ πολλά κράτη. Σέ μερικά κράτη μάλιστα ἐπικράτησε ὡς κυρίαρχο κυβερνητικό σχῆμα (ἰδίως μετά τήν λήξη τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τό 1945, καί γιά περίπου μισό αἰώνα μέχρι τήν πτώση τῶν λεγομένων σοσιαλιστικῶν καθεστώτων τό 1990 καί μετά). Ὥς τίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 1990 δηλαδή, ὅταν τό σύστημα ὑπῆρξε τόσο σαθρό καί ἀντιλαϊκό πού κατέρρευσε ἀπό τά μέσα καί ἡ πτώση τοῦ ἐπέτρεψε τήν ἐπικράτηση κοινοβουλευτικῶν καθεστώτων, δηλαδή Ἀστικῆς Δημοκρατίας Δυτικοῦ τύπου (μέ ἐλεύθερη οἰκονομία, Κοινοβούλιο, Ἐκλογές κ.λπ.), πού τόσο μισοῦσε καί πολεμοῦσε μέ κάθε τρόπο ὁ Κομμουνισμός ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἱδρύσεώς του.
Τό γεγονός τῆς καταλήψεως τῆς ἐξουσίας ἀπό τό Κόμμα τῶν Μπολσεβίκων στήν Ρωσία τό 1917 δέν ὑπῆρξε (γιά ὅσους ἤξεραν καλά τά πράγματα) ἕνα τυχαῖο καί «αὐθόρμητο» γεγονός. Εἶχε προετοιμαστεῖ συστηματικά, τόσο ἐντός τῆς Ρωσίας ὅσο καί ἐκτός αὐτῆς. Καθοριστικότατης σημασίας πρός αὐτήν τήν ἐπιτυχία ὑπῆρξε ἡ δράση μίας σκοτεινῆς μορφῆς, ἑνός Ἑβραίου τῆς Ρωσίας, πού ἐνίσχυσε δυναμικά τό ὅλο ἐγχείρημα καί βοήθησε τόν Λένιν νά καταλάβει τήν ἐξουσία καί νά ἡγηθεῖ τοῦ Ρωσικοῦ κράτους καί νά τό μετατρέψει σέ Ε.Σ.Σ.Δ. Πρόκειται γιά τόν Ἰσραέλ Λαζάρεβιτς Χέλφαντ ἤ Ἀλεξάντερ Πάρβους, μία μορφή πού «λησμονοῦν» νά ἀναφέρουν ἀκόμη καί σήμερα οἱ ἁπανταχοῦ θαυμαστές τῶν Μπολσεβίκων.