Θεωρητικά στο σημερινό γεωγραφικό χώρο κυριαρχεί η θρησκευτικά αντίληψη. Από την κατασκευή του κράτους δόθηκε έμφαση στην ονομασία των οικισμών με ονόματα θρησκευτικά. Μια προσπάθεια η οποία ελάχιστη ή ουδεμία σχέση είχε με την καλλιέργεια Χριστιανικής αντίληψης.

Αυτό είναι φυσικό αφού πριν από την κατασκευή του προτεκτοράτου η εκκλησία είχε καταστεί υποχείριο των πολιτικών εξουσιών. Ένα μέλημα του προτεκτοράτου της ληστοκρατίας και της κλεπτοκρατίας, ήταν η ανηλεής καταδίωξη του Μοναχισμού, ως εκφραστή του Ορθόδοξου Χριστιανικού πνεύματος, το οποίο πνεύμα ως χριστιανική θεώρηση είναι σαφώς ενάντια στο βδελυρό και την ατιμία.

Κράτη με άλλο θρήσκευμα πάνε καλά, άρα η υποτελής κρατική εκκλησία πρέπει να απολογηθεί στο τίμιο χριστιανό για το διαχρονικό βδελυρό που επικρατεί στο γεωγραφικό χώρο με τον πολίτη να υφίσταται την πρακτική της αντίληψης του κράτους ντοβλέτι και να καταληστεύεται ο τίμιος πολίτης. Αν και στην την δική μου συνείδηση είναι περιττή η απολογία της και εις πυρ το εξώτερο, πολιτικό και θρησκευτικό. Από την άλλη το κράτος δεν έχει διαχρονικά κάποια σοβαρότητα, ούτε διέπεται από την καλή πίστη (με την νομική έννοια του όρου) στην σχέση του με τον πολίτη.

Το έργο ασχολείται με 2.000 οικισμούς του σημερινού γεωγραφικού χώρου, οι οποίοι έχουν θρησκευτικό όνομα και ο αναγνώστης μπορεί να αντλήσει σημαντικές πληροφορίες κυρίως θρησκευτικές αλλά και πολιτικές και να σχηματίσει μια ξεκάθαρη εικόνα πολιτιστική, ανεξάρτητη από τις απόψεις του συγγραφέα και της μελέτης... (ο συγγραφέας)