Με το Trainspotting, το πρώτο του μυθιστόρημα, ο Irvine Welsh καθιερώθηκε στη Μεγάλη Βρετανία ως ο αξιότερος εκπρόσωπος της νέας γενιάς βρετανών λογοτεχνών, μιας γενιάς που χρωστάει εξίσου πολλά στη γραφή του William Burroughs και του beat όσο και στην οργή του Johnny Rotten και του punk.

Κι ενώ στο Trainspotting οι χημικές ψηφίδες της ζωής μιας γενιάς που φλέρταρε με το κενό ήταν το κέντρο, το «όλο» της ύπαρξης, στο Ecstasy η ίδια αυτή γενιά του techno και του jungle προσπαθεί να αποδράσει από τον κλειστοφοβικό ιστό των drugs και να απλώσει το χέρι σε έναν κόσμο που την περιμένει για να ζήσει μέσα του. Τώρα, τα συστατικά του χημικού κοκτέιλ λειτουργούν ως καταλύτης για την εξερεύνηση του ανθρώπινου πόθου. Πυροδοτούν τις αντιδράσεις και περνούν αθόρυβα στο παρασκήνιο, σαν στοιχεία που προσθαφαιρούνται τυχαία σε μια χημική ένωση, αφήνοντας εμάς, τους θεατές, να παρακολουθήσουμε τα αποτελέσματα της ένωσης αυτής. Τώρα, το Ε αντιστοιχεί στον Έρωτα.