Στα τέλη του 18ου αιώνα, η Γαλλική Επανάσταση οδήγησε την αστική τάξη στην πολιτική εξουσία, ολοκληρώνοντας την απελευθέρωση εκείνων των παραγωγικών δυνάμεων οι οποίες θα στήριζαν τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Ο κόσμος άλλαξε δραματικά, όχι όμως σε όφελος των πολλών. Οι αστοί, οι προύχοντες των κολεγίων της «Τρίτης κατάστασης» οι οποίοι πήραν τότε την εξουσία, ήταν περίπου το 3% του πληθυσμού, όσοι ήταν επίσης οι αριστοκράτες και οι ιεράρχες τους οποίους αντικατέστησαν.

Στα 1917, μέσα στη δίνη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, μια νέα επανάσταση άλλαξε δραματικά τους όρους της πολιτικής και μαζί της ιστορίας. Το πέρασμα της εξουσίας στα Σοβιέτ δεν πρόβλεπε προύχοντες και μεσάζοντες. Με τους δικούς του όρους, τη δική του οργάνωση, τους δικούς του θεσμούς, το εργατικό κίνημα –και μαζί του όλοι όσοι με τον μόχθο τους χτίζουν τον ανθρώπινο πολιτισμό– έφερε στην εξουσία τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων. Μέτρησε τον κόσμο με τις δικές του ανάγκες, τα δικά του συμφέροντα.

Μια νέα ιστορία ξεκίνησε για την ανθρωπότητα, εκατό χρόνια πριν από τις δύσκολες δικές μας ημέρες, κάτω από τα λάβαρα και τα συνθήματα των Μπολσεβίκων.