Τό πρό­σω­πο πού τι­μᾶ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας πε­ρισ­σό­τε­ρο, με­τά τόν Θε­άν­θρω­πο Κύ­ριο, τόν Σω­τή­ρα μας Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό, εἶ­ναι ἡ Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κος. Στή συ­νεί­δη­σή της –τήν πίστη καί τή λατρεία της– ἡ Πα­να­γί­α εἶ­ναι τι­μι­ω­τέ­ρα ἀ­κό­μη καί αὐ­τῶν τῶν Χε­ρου­βείμ καί ἐν­δο­ξο­τέ­ρα τῶν Σε­ρα­φείμ.
Εἶ­ναι ἀ­πε­ρι­ό­ρι­στος ὁ σε­βα­σμός, ἡ τι­μή, ἡ ἀ­γά­πη καί ἡ ἀ­φο­σί­ω­ση πού τρέ­φου­με οἱ ὀρ­θό­δο­ξοι χρι­στια­νοί πρός τήν Παρ­θέ­νο Μα­ρί­α. Με­τά ἀ­πό τόν Κύ­ριο Ἰ­η­σοῦ, εἶ­ναι ἐ­κεί­νη πού κα­τέ­χει τήν κεν­τρι­κό­τε­ρη θέ­ση στήν ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή λα­τρεί­α καί τήν ἀ­το­μι­κή προ­σευ­χή μας. Οἱ συν­το­μό­τα­τες προ­σευ­χές, πού οἱ πι­στοί ἀ­πευ­θύ­νου­με πρός τή Θε­ο­τό­κο, «Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε», «πρέ­σβευ­ε ὑ­πέρ ἡ­μῶν» ἤ «σῶ­σον ἡ­μᾶς!­», ἀ­κού­ον­ται ἀ­να­ρίθ­μη­τες φο­ρές σέ κά­θε λα­τρευ­τι­κή σύ­να­ξη.
Ἡ ἐ­πί­κλη­ση «Πα­να­γί­α μου!­», πού αὐ­θό­ρμητα ἀ­να­πη­δᾶ ἀ­πό τά χεί­λη μας κά­θε ὥ­ρα καί κά­θε στιγ­μή –ἰ­δι­αί­τε­ρα στίς δύ­σκο­λες ὧ­ρες– δι­α­δη­λώ­νει τή βα­θιά ἐμ­πι­στο­σύ­νη καί τήν ἀ­κλό­νη­τη πε­ποί­θη­ση τῆς πνευ­μα­τι­κῆς πα­ρου­σί­ας της στή ζω­ή μας.